Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
A mon tour de cogner! Le faux grand homme, dat was natuurlijk Sörge. Daar kwam nu Sörge ineens op hem af, duwde hem met een ruk neer op een stoel, vleiend: Ho! Ik bid u, zet u toch! Maak het u gemakkelijk. Florjan Pacôme zat.
Een oogenblik later roept Antony verschrikt uit: "Mon Dieu, wat scheelt u?" want de Engelschman leunt zwaar tegen hem aan en brengt met moeite uit: "Een een kogel moet door mijn kuras heen zijn gedrongen!" Als de schilder het staal heeft afgerukt, ziet hij, dat dit werkelijk het geval is, ofschoon de woonde niet diep blijkt te zijn.
Wat zegt gy nu, mon bon Pasteur, van uw lieven Neef Hendrik? dien je immers, met je eigen handen, zelf, in myn huis, gedoopt hebt; die, had ik hem in myne zaken kunnen missen, volgens uw raad en zyn begeerte, tot Predikant zoude gestudeert hebben; die wil nu met drommels geweld trouwen met een wilde meid buiten onze Kerk; met een Gereformeert Nufje. Nu, daar moest hy maar eens om komen!
Wij evenwel betwijfelen het zeer, en geven liever aan het dichterlijk vernuft van den geestigen Ariosto, aan wien Kempius zijn verhaal ontleende, de eer dezer vinding. Verg. Oudh. en Gest. E. Beninga, in zijne Hist. van Oost-Vriesland op de jaren 1379 en 1380, vermeldt, dat men destijds in de Friesche onlusten zich van buskruid en geschut bediende. Zie Driessen, Mon. Groningana, II. 399.
Want hij schreeuwde: 'Mon Dieu, wat hebt gij gedaan? En toen zeide hij: 'Gij hebt de duiven laten vliegen, nu moet gij een brief wegbrengen Miséricorde! mijn vriend! Daarna gaf hij mij geld voor een paard en beval mij, zoo hard te rijden als ik kon, om gisteravond vroeg genoeg hier te zijn, teneinde de stad binnen te komen, eer de poorten gesloten werden, en dit te geven aan kapitein Andrea Blanco op het schip Esperanza.
Op zekeren herfstdag reden beiden eens naar Toela, toen tante, die aandachtig uit het raampje van het rijtuig had gekeken, plotseling de vraag deed: "'Mon cher Léon, zeg mij eens, hoe schrijft men brieven met de telegraaf?
Komaan mon cher monsieur le comte nu wacht maar, ik geef den moed nog niet verloren, al was papa er wat tegen, komaan, we zullen aan geen akelige droomen meer denken; peuzel jij die beschuitjes nu maar op, dan zal ik je eens laten kijken hoe heerlijk vandaag het zonnetje schijnt, 't is een lust!"
Dit gezegd hebbende, zette zij zich op het voetstuk van het hek en neuriede: Mon bras si dodu, Ma jambe bien faite, Et le temps perdu. Zij liet haar elleboog op de knie en haar kin op haar hand rusten, terwijl zij onachtzaam met haar been schommelde. Door haar gescheurd kleed kon men haar magere schouderbladen zien. De naaste straatlantaarn bescheen haar gezicht en gestalte.
Dante in-folio nous servait de table Pour manger gaîment un cent de marrons. La première fois qu'en mon joyeux bouge, Je pris un baiser
"Ik denk er plotseling aan, dat ik je eens zag grienen in 't prieel." "Grienen?" "Wel ja, toen de twee meisjes dat duet zongen. Weet je 't niet meer?" "O, ja! nu herinner ik 't mij. Op "Mon repos..."" "Juist! Je bent nog niets veranderd; ik dacht, dat je nu niet meer zoo'n otje-buiskruit was." "Otje wat?" "Zoo'n buskruitvaatje.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek