United States or Afghanistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij verlaat de haven weer spoedig, als hij bemerkt dat de Dover Lass nog niet is teruggekeerd van Ierland, echter eerst na eenige moeielijkheden te hebben gehad met de auroriteiten, die de Esperanza wilden bemachtigen, totdat Guy zich bekend maakte als den "Eerste der Engelschen" en broeder-Geus.
Hoe rationeel hem dat ook toeschijnt, kan Chester er toch niet toe besluiten, ze in koelen bloede te vermoorden. Hij roept daarom Dalton en zegt: "Het is noodzakelijk, dat ik persoonlijk het bevel op mij neem over ons prijsgemaakt schip, de Esperanza, mij uitgeef voor haar kapitein en met dertig mijner manschappen naar Antwerpen zeil." "Naar Antwerpen gaan?" roept Dalton verbaasd uit.
Den geheelen dag komt het goud geregeld aan boord en tegen den avond, want de mannen werken hard, telt Chester, dat hij onder den vloer van de hut van de Esperanza honderd negen en zeventig zakken met goud heeft, verzegeld met Alva's wapen; en als hij ze schat op twintig duizend kronen elk, heeft hij drie millioen, vijfhonderd en tachtig duizend kronen in zijn bezit.
Doch ieder, die met mij op de Esperanza gaat, krijgt er twintig extra voor het waagstuk, en het gaat op leven en dood, daarom dwing ik niemand. Zij, die lust hebben met mij dat avontuur te wagen, moeten op het halfdek gaan staan." En in een oogwenk staan al de matrozen om hem heen op het halfdek, terwijl Dalton uitroept: "Neem mij in 's hemels naam mee, commandant. Ik laat u niet alleen gaan."
Bij het rijtuig gekomen, drukt de burgemeester de hand van den Engelschman en fluistert: "Alles is in orde, rijd rechtstreeks naar het schip," en voegt er aan toe: "Gij hebt haar in uw handen. Zooals gij met mijn Mina doet, moge God met u doen. Haast u, het tij is u gunstig." Het gaat nu in snellen draf naar de Esperanza, en aan boord vindt Chester Olins met de verlangde papieren.
Als hij ze heeft geopend, spreekt hij op zulk een kalmen toon den burgemeester aan, dat de oude man hem verwonderd aankijkt en niet weet, wat hij er van moet denken. "Op verzoek van Dona de Alva heb ik op mij genomen, uw dochter in veiligheid te brengen. Geef bevel, dat uw twaalf kisten met goederen terstond aan boord van de Esperanza worden gebracht."
Martin Corker, die in het huis van moeder Sebastian is gebleven, om toezicht te houden sinds Chester de wacht op de Esperanza heeft betrokken, zegt, met de laatste vracht aan boord komend, tot zijn commandant: "Bodé Volckers wenscht, dat gij, zoo gauw als ge kunt, in het huis van 'de Stomme Duivelin' bij hem komt." "Waarom?" "Hij heeft de kist met juweelen nog laten staan.
"Als ik Bodé Volckers eens mocht noodig hebben, dan heb ik hem dus in mijn macht, ofschoon ik nu nog niet weet, hoe hij mij zou kunnen helpen." Daarna keeren zij behoedzaam naar de Esperanza terug, onopgemerkt en ongehinderd, ofschoon de patrouille-booten op haar post zijn, maar de nacht is zeer donker en zoo worden zij niet gezien.
Daarom neemt hij deze zeven en twintig, onder aanvoering van Martin Corker, die beweert, dat hij genoeg Spaansche halzen heeft afgesneden, om het Spaansch vlot te kunnen spreken. Nadat dit geregeld is, neemt Chester Dalton mee in zijn hut en zegt tot hem op ernstigen toon: "Luister naar mijn bevelen. Sla de geheele bemanning van de Esperanza in boeien. Zorg, dat niemand ontsnapt.
Doe gij intusschen hier, wat gij kunt. Ik ben morgen vroeg terug." Met deze woorden verlaat kapitein Andrea Blanco het kantoor van den koopman, begeeft zich aan boord van de Esperanza en vermomt zich, zoo goed als hij kan, als kolonel Guido Amati; want tengevolge van zijn wonden, ziet hij bleek, terwijl vermoeienissen en angst rimpels van zorg in zijn voorhoofd hebben gegroefd.
Woord Van De Dag