Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
Uit Friesland: Tsiis, tsiis, tsjerne! Spinlied uit Ochten: 1. Spin, spin, m'n lieve dochter, Dan krijgde gij een hoed! Ja, ja, mijne moeder, Die staat mij zoo goed. Refrein: 'k Kan lappen en spinnen, Een zweer aan den vinger Doet mij er zoo zeer. Spin, spin, m'n lieve dochter, Dan krijgde gij een jak! Ja, ja, mijne moeder, Dat staat mij zoo knap. Refrein: 'k Kan lappen, enz.
Hy kon aanvankelyk niet uit de zaak wys worden, en deed hiermee tot m'n groot genoegen z'n leermeesters by het postkantoor weinig eer aan. Uit de onnoozele vragen die hy tot z'n bejaarden vriend richtte, bleek duidelyk dat hun onderwys niet best aan hem besteed was geweest.
Zie je, 'k was in den hemel; en toen ik wel genoeg had, en net als vanouds op m'n twee beenen liep, toen zag ik ook jou weer, mijn goeje Hans; maar niet zooals je nou bent, maar blank van vel, en fraai van leden, en zwart van haar, want weet je, jij zelf waart bij Teunis in 't kuiltje.
U weet wel, die groote, die me altijd in m'n gezicht uitlacht, als ik met de kietansie kom!" "Ja, ik weet het wel!" zeide de huisheer; "die kerel, die zoo brutaal is geweest geld van me te willen leenen, om een gedeelte van de huur te kunnen afdoen. Ik heb hem de huur al opgezegd." "Juist, mijnheer. Maar nou zit-ie stikvol met geld; m'n oogen doen nog pijn van al het geschitter.
Met geweld moesten ze hem uit haar armen losscheuren. Dien nacht sprong ze uit het raam van de bovenste verdieping.... En dan de stakkert, die waanzinnig werd, omdat haar zoon werd vermist; die iederen morgen, huis aan huis, aanbelde en vroeg: "Is m'n jongen hier soms? Heb je hem nergens gezien?"
Misschien dacht-i dat ik hem zou meebrengen, en dat zou ik ook misschien wel eens gedaan hebben, want Kruger was m'n beste vrind, en hij hield bijna net zooveel van Liesje als ik. O, heel veel! In dat "bijna net zooveel" ligt een wereld!
"Maar op college sprak ik niemand, en ik mocht niet in de kroeg, en ik dacht: wat helpt me al m'n goed-willen, als ik ze niet eens naderen kan? Waar moet ik met m'n hartelijkheid heen?
»Ik zou niet graag ongemanierd schijnen, heeren,« zei de derde, die de honden terug had geroepen, »dat weet meneer Giles wel.« »Zeker,« zei de kleinere, »en wat meneer Giles ook moge zeggen, 't ligt niet op onzen weg, hem tegen te spreken. Nee, nee, ik ken m'n plaats. Dank zij mijn gesternte, ik ken m'n plaats.«
»Hou je bek,« vermaande de Vos, terwijl hij omzichtig rondkeek. »Wil je de kast in, stommerik?« »Ik kan er niks an doen,« zei Charley; »ik kan er niks an doen! Ik zie 'em nog der vandoor gaan om de hoeken heen en tegen de lantaarnpalen an en dan maar weer voort, net of hij ook van ijzer was, en ik met de lap in m'n zak der achteran o, nee maar!«
Vergeef mij m'n openhartigheid, Winkles, maar probeer 't maar niet uit me te krijgen. Ik zelf zal je de poeders maken." "Misschien nog wèl zoo goed," zei Winkles, na Redwood een oogenblik strak te hebben aangekeken "misschien nog wèl zoo goed." En vervolgens: "ik kan je verzekeren dat ik er absoluut niets tegen heb."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek