Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
"Go," zei hij zacht, "weet je dien avond nog in je kamer, toen je m'n steun wilde zijn?" En met de onverwachte stemmingswisseling, die hem weer zoo aan vroeger herinnerde, riep ze uit: "O Eddy, ik weet nog alles precies, en ik vóel 't nog, al is 't dwaasheid... en soms denk ik, dat ik nóóit zal leeren wijs te zijn, omdat ik zoo anders ben dan de anderen...."
»Wel, wel, wat een portale jongen!» zei een van de vrouwtjes, die naar buiten gekomen waren. »Je zoudt zeggen, waar haalt de jongen de portaligheid vandaan?» Zij zette hare handen in de zijden en schudde bedenkelijk met het hoofd. »Ja buurvrouw,» was het antwoord, »dat mag je zeggen, m'n lieve mensch. Wil je wel gelooven, dat ik er beduusd van ben?
Niemand hield hem ooit op straat staande om met vroolijke blikken te zeggen: "m'n waarde Scrooge, hoe gaat het je? wanneer kom je me eens opzoeken?" Geen bedelaars smeekten hem, hun een kleinigheid te geven, geen kinderen vroegen hem hoe laat het was, geen man of vrouw die hem ooit den weg naar de een of andere plaats gevraagd had.
"Het is telkens heelemaal anders," peinsde ze ernstig, terwijl ze vlug doorliep, in angst, dat Else ongeduldig worden zou, "m'n gedachten zijn telkens anders, het uitzien van de stad verandert steeds.... Wat beleef je hier toch veel.... wat 'n stemmingen op één middag: eerst de inwijding in 't begrijpen van de zuivere wetenschap, en dan vlak er na twee categorieën van menschen ontmoeten, die door twee tegenover-elkaar-staande beletsels die waarheid nooit begrijpen kunnen: Han en Else niet om hun opgaan in de weelde, en hun prettige dingen van alle dag; Lize niet om den zwaren financiëelen druk, om den dwang, wat te worden in de maatschappij.
Ik kan je niet zeggen, m'n goeie juffrouw Laps, wat 'n last ik van dien jongen heb! Zoo-even woud-i asseluut 'n boodschap doen hy moest 'n potlood koopen, weetje, om 'n landkaart te teekenen want in landkaarten is-i knap, en als 'n land niet deugt, veegt-i 't uit met gommelistiek en-i zei dat het moest, en dat het niet wachten kon, zeid-i.
Dit moet ik nu hooren tot m'n dank! Je ziet nu zelf, juffrouw Pieterse, dat het kerkgaan niet helpt. Zou anders 't kind, na alles wat er gebeurd is, nog zeggen dat ik hem niets gevraagd heb? Waar moet het naar toe, ik vraag je om Kristis' wil waar 't naar toe moet? Zóó verzet zich de mensch, en weet niet wat tot z'n eeuwigen vrede dient.
Kom even met ons mee naar de kolveniersburgwal, ik zal je wat hofmansdruppels geven. Dan kan je daar bekomen van den schrik. De afstand van de kolveniersburgwal was niet groot genoeg om Wouter tot bedaren te brengen voor 't gezelschap daar aankwam. M'n moeder zal boos zyn, als ik te laat thuis kom, klaagde hy. Holsma stelde hem gerust.
"Op zij jongens!" zegt Jut, en dan tot Willem: "Was de koets te orde?" "Jawel." "Waarom nam je dan de.... vieselant....?" "Ingevolge m'n orders!" zegt de oude snorrebaard. Jut berekent dat het tijd wordt om weer naar binnen te gaan. Burgemeester zal wel haast aan 't eind zijn.
We zullen later zien wat hem daar wachtte, doch moeten daartoe 'n paar uren teruggaan, en ik hoop dat de lezer niet te collet monté is tot het aannemen van m'n uitnoodiging op de saliemelk van juffrouw Pieterse. Men bedenke dat haar man niets zelf maakte, en alles van Parys kreeg. In 't voorbygaan echter, wenschte ik 'n kort bezoek te brengen by meester Pennewip.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek