Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
"Men zou kunnen zeggen, dat dit diertje den kop heeft van den Haas, den snorrebaard van den Eekhoorn, den snuit van het Zwijn, den romp en de voorvoeten van de Muis, de achtervoeten van den Vogel en den staart van den Leeuw." In de eerste plaats valt de kop in 't oog: er blijkt onmiddellijk uit, dat de Springmuizen echte woestijnbewoners zijn. Voor alle zintuigen is de noodige ruimte aanwezig.
In gedachte zie ik een ouden snorrebaard met »zijn« politieke kommissaresse over de stafkaarten gebogen, stuursch en brommig haar vragen beantwoorden. Of is de generaal misschien een oolijke ouwe heer, die denkt: »als 't dan tòch moest, dan in godsnaam maar een vrouw; beter dan dat ze mij zoo'n onbehouwen kerel op mijn dak stuurden,« en zich schikt met gratie?....
Een der nieuwelingen verklaarde dat hij, om de risico van den krijg, toch net zoo lief van deelname aan dezen veldtocht verschoond was gebleven. »Och wat," zei een grijze snorrebaard, »dacht je dan, dat je daardoor aan den oorlog ontkomen zou? Die is immers overal! Wees dus liever blij, dat je zoo'n buitenkansje hebt! Want slagveld of slagveld, dat is lang niet onverschillig!
De Maki, die zoo lang in den Parijschen dierentuin geleefd heeft, hield evenveel van 't vuur en plaatste zich geregeld in de onmiddellijke nabijheid van den haard; zelfs hield deze arme bewoner van een tropisch gewest, niet alleen de handen, maar ook het gelaat zoo dicht bij de vlam, dat hij zich meer dan eens den snorrebaard gezengd heeft.
Als Uilenspiegel tot klant een oudgediende kreeg, liet hij, in stee van zijn gezicht, in 't midden van de lijst een schotel vleesch en brood zien, en sprak hij: De oorlog zal u tot gehakt maken; wat geeft gij mij om de voorzegging, o snorrebaard, verzot op sakkers met wijden mond?
"Naar ik in de keuken vernam zal menheer morgen met de jonge mevrouw naar Parijs gaan;" zegt de grijze snorrebaard terwijl hij vluchtig van terzijde een vragenden blik op den dokter werpt. "Als men het in de keuken zegt dan zal het wel waar zijn."
"Op zij jongens!" zegt Jut, en dan tot Willem: "Was de koets te orde?" "Jawel." "Waarom nam je dan de.... vieselant....?" "Ingevolge m'n orders!" zegt de oude snorrebaard. Jut berekent dat het tijd wordt om weer naar binnen te gaan. Burgemeester zal wel haast aan 't eind zijn.
Onwillekeurig glimlacht hij even als hij ze plotseling in gedachten voor zich ziet: de lange magere, sproeterige klarinettist met den rossigen sik en den blauwen bril; de breedgeschouderde, dikbuikige, roodwangige, blonde reus, die 't piccolo-fluitje zoo schel bespeelde; de altijd opgeruimde, goedmoedige, bijziende snorrebaard met zijn schuiftrompet; de scheefgegroeide vlasblonde boerenkinkel die melancholisch in den waldhoorn blies en het allerkleinste Oempah'tje, bijna bezwijkend onder 't gewicht van den grooten bashoorn, waarmeê hij de andere instrumenten begeleidde door het onophoudelijk, blazend en hijgend uitgestooten: Oempah Oempah Oempah!
Twee personen stegen er uit; een bejaard man met grijze haren en snorrebaard, stijve zwarte stropdas en sluitjas tot aan de keel dichtgeknoopt, die een stijf been had en op een stokje leunde, maar er overigens nog kras en opgewekt uitzag, en in wien men terstond den oud-militair moest herkennen; de ander, de jongere, die het eerst met één vluggen sprong uit de »boerenkast" wipte, zooals hij het voertuig noemde, terwijl hij zijn reismakker in 't afstijgen behulpzaam was, zag er vrij excentriek uit.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek