Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 november 2025
"En waarom heeft hij dat niet gedaan?" "Wij waren onschuldig, burgemeester," zei Jan. "Die praatjes kennen wij, en zij doen ook niets ter zake. In dien brief gaf ik Flipsen last, jullie op te sluiten, en nu sta je alle twee hier? Hoe komt dat?" "Burgemeester," zei Jan, "wij hadden het niet gedaan, maar twee andere jongens waren de schuldigen.
De persoon, die het meeste belang in deze zaak had, was dien dag in het Bonte Kalf niet verschenen; maar het verwonderde niemand, daar men wist dat Theodoor Peeters, op last zijns vaders, naar Antwerpen bij zijnen oom was gegaan.
Na zich den krans van het hoofd te hebben genomen, zette zij dien Pamfilo op het hoofd, die daarvoor alleen nog overbleef en glimlachend sprak zij: Mijn heer, een groote last valt U ten deel, die nu de laatste zijt om deze te vervullen, waarvoor God U de genade verleene gelijk aan mij om U koning te doen zijn.
In het riet namelijk zagen zij een groot stuk net liggen, dat zeker door de visschers weggeworpen was. Karel zag het het eerst. "Kijk eens, Jan, dáár," zei hij. "Daar ligt een groot stuk net. Laten wij daar de palingen in doen, dan kunnen zij niet ontsnappen en hebben wij er geen last meer van." "Daar zeg je zoo wat," zei Jan. De jongens haalden het net uit het riet.
Zoolang zij gezond en sterk zijn, zijn die menschen goedkoope arbeidskrachten; zijn zij ziek, dan hoopt men, dat zij zoo gauw mogelijk dood gaan en niemand meer tot last strekken.
Nog veel jaren moet ik leven misschien over twintig, dertig jaar kan ik hier gemist worden. En dan nog Neen! ik wil wachten, tot ik oud ben, en het leven me een last is. Voor dien tijd niet voor dien tijd niet." Zijn zoon trad aan de deur en ging vervolgens naar zijn vader toe. Ze spraken over de onverschillige dingen, welke van het leven zijn.
"Hebt ge slaap?" vroeg Jean Valjean. "Ik ben koud," antwoordde zij. Een oogenblik later hernam zij: "Is zij er nog?" "Wie?" vroeg Jean Valjean. "Madame Thénardier." Jean Valjean was reeds vergeten, welk middel hij aangewend had, om Cosette stil te doen zijn. "O," zeide hij, "zij is weg. Vrees niet meer." Het kind zuchtte, alsof een zware last van haar hart was genomen.
We zullen niet verhalen, hoeveel Gerrit voor den monsterkoek betaalde, dien hij veur zien Griet wou meebrengen, en waar met suukere letters: Voor Uwé kermis op geschreven stond; hoe Gijs werd bedrogen, met 'en kupke en schuttelje, dat ie veur Mijntje mee wou nemen; hoe zij verder moppen, amandelen en wat al niet meer kochten, tot dat de zakken stijf uitstonden en de kermisgasten haast onder hun last bezweken; wij gaan dit alles vluchtig voorbij, en vinden hen 's avonds, vader en zoon, op de Botermarkt in een gewoel en gejoel voor de spellen weder.
Op last van haar verschijn ik, om uwe hoogheid een genadig gehoor te verzoeken, en om te vernemen, of zich hier op het slot ook de dappere en nooit overwonnen ridder Don Quichot van La Mancha ophoudt, om wiens wille mijne meesteres uit haar koninkrijk Candaya hierheen is gekomen.
De Baron reed nu onverlet zijn kasteel in, vertrouwde Ulrica aan de zorgen van Geertrui, en begaf zich met den Schout naar de groote benedenzaal, terwijl Bouke met eenige dienaars de gevangenen ging verlossen en vervolgens den nu ontwapenden wachtmeester binnenbracht. "Wat is uw last, wachtmeester?" vroeg Reede: "en hoe durft gij zoo onbeschaamd in mijn kasteel den baas komen spelen?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek