Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 oktober 2025
"Wat drommel is dat?" vroeg de Baron, lachende: "denkt ge aan Z. H. een geheele preek voor te lezen?" "Het is geen preek, het is...." "Een gedicht misschien op het jonge paar? Nu, dat verwachtten wij ook."
"Zoo gaat het," merkte Grobbendonck lachende aan: "die met Spinola gaat, moet immer voorwaarts; dat is zijn oude gewoonte. Laat ik u een roemer wijn vullen, Heer Kanselier." "Hoe staat het gelaat zoo bedrukt, Generaal?" vroeg Velasco: "zijn er slechte tijdingen?" "Van belang," antwoordde Spinola: "doch vergun mij te vragen, wie zijn die Heeren?"
"Drie poetjes van gratietjes", zei Nurks lachende, en luid genoeg om een langen procureursklerk mee te doen lachen, die veel verder van hem af was dan de gratietjes in quaestie.
"Het zal inderdaad niets zijn, mijnheer, maar sta op, steun op mij en laat ons teruggaan naar de Victoria." De doctor op Joe steunende, sloeg den weg in, dien hij zoo even gevolgd had. "Het was onvoorzichtig, mijnheer, men waagt zich zoo niet. Gij zoudt beroofd hebben kunnen worden," voegde hij er lachende bij. "Laat ons ernstig spreken." "Spreek, ik hoor u."
"Neen! neen! op één dag heen en weer zal ik het er nog wel uitbreken; wij moeten den zuigeling en het jonge moedertje niet dérangeeren; ik voel nù al, dat tante zijn mijne vocatie is...." Zij sprak dat laatste lachende, maar het was een zwaarmoedig lachje, en kennelijk voelde zij er meer bij dan zij uitsprak. Willibald ook vatte het zoo op.
Heel stil zat zij in het halfduister naar buiten te kijken, zich koesterend in de warmte en den gloed van het haardvuur en even vroeg zij zich af, of geen enkel van al die blijde, lachende menschen beneden, zich erover verwonderen zou dat zij niet aanwezig was. Men wist toch dat zij bestond, kwam haar telkens tegen op trap of portaal en gunde haar nu en dan een beleefden groet.
"Geef mij den prijs, neef Prins," zeide Wamba; "ik heb mijn vijand in den eerlijken strijd met schild en zwaard overwonnen!" Dit zeggende, zwaaide hij het spek met de eene hand en het houten zwaard met de andere. "Wie en van waar zijt gij, edele strijder?" vroeg Prins Jan, steeds lachende. "Een nar van afkomst," antwoordde Wamba.
"Ook heb ik het veel gedaan in mijn jeugd," hervatte Magdalena: "maar," voegde zij er zachtkens bij, terwijl zij ten hemel opzag, en zuchtte: "voor wie?" "Gaôt gij al heen, Freule?" vroeg Gheryt: "en dat zonder mijn verken te zien!" "Uw varken!" zeide Ulrica lachende: "mijn goede Gheryt, ik heb zooveel varkens in mijn leven gezien, dat ik naar het uwe niet nieuwsgierig ben."
Al pratende, was ik de deur genaderd; maar nauwelijks had ik eenige schreden gedaan of Lize, die mij gevolgd was, greep mij bij de hand en wees lachende op mijn harp. Ik kon mij niet bedriegen. Wilt gij, dat ik voor u speel? Zij knikte toestemmend en klapte in de handen. Kom, ja, speel een deuntje.
De natuur is er ernstig, zelfs somber, maar men komt ook geen lachende landschappen zoeken bij du Raz. Trouwens de vroolijkheid en de somberheid van een landschap zijn betrekkelijk. Zij hangen van de stemming van den reiziger af, van toevallige ontmoetingen, van een zonnestraal, die door den grijzen hemel breekt en de bloemen der distels doet schitteren boven de vale kleur van den grond.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek