Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
»Maak u niet ongerust," zeide Cresus, lachende. »De ballen, waarvan hier sprake is, zijn zeer fijn en licht, en van eene opgeblazene vischhuid of van leder gemaakt. Een kind van twee jaar zou ze kunnen opwerpen, terwijl gij zulk een houten kogel, waarmede de Perzische knapen en jongelingen spelen, bezwaarlijk zoudt kunnen tillen. Zijt gij over mij tevreden, Nitetis?"
"Ik meen, eilanden, die opzettelijk, geschapen zijn opdat men er gemakkelijk schipbreuk zou kunnen lijden, en waarop arme stakkers zich altijd uit den nood kunnen redden!" "Dat is wel mogelijk," antwoordde de ingenieur lachende. "Dat is zeker, mijnheer," hernam Pencroff, "en het is even zeker dat het eiland Lincoln een van die eilanden is."
"Ik had u die reeds lang afgevergd," zeide ik: "indien de eerbied voor uw vader en nicht mij niet weerhouden hadden." "Mijn nicht!" hernam hij, schamper lachende: "het voegt u wel van mijn nicht te spreken, wanneer ik u met uw maitres in gezelschap vind." "Dat is te veel!" riep ik uit: "zoodra wij aan wal zijn...."
Vroolijke groepen gaan samen uit om de azalea's te zien bloeien, of om de schitterende schoonheid van den kersenbloesem te bewonderen, of de scharlakenroode glorie der ahornboomen. Dat "bloemen bewonderen" maakt een integreerend deel uit van hun bestaan. Tot zelfs de Kimono der lachende kinderen ziet er uit als een kleine bloementuin.
"Hoe hietje dan?" riep Dolf, wien 't maar te doen was om een naam. "Dat weet me moeder wel, hoor!" zei de meid, lachende en eene rij van de witste tanden zien latende, die ooit een boerinnemond versierd hebben. "Kenje meer zulke liedjes, zoete?" vroeg Dolf. "Loop," zei de boeremeid, wier naam haar moeder wel wist "ik heb niet zongen; wat verbeel jij je wel?"
Zij blijven liever hier en verdragen alles, wanneer zij maar kunnen schacheren en woekeren. Voor elke beleediging hun aangedaan, nemen zij revanche door eenige percenten meer te nemen. Ziedaar hunne ellendige wraak! eindigde zij, schamper lachende. Mijn God, zeide de kapitein, hoe is het mogelijk, wat ellend... vergeef mij, ik wilde zeggen, wat deemoedig volk.
"Welnu," antwoordde Lewin eveneens lachende, met de hand op het hart: "ik kan in mijn ziel niet het minste spoor van berouw over het prijsgeven van mijn vrijheid ontdekken." "Je ziel verkeert in zulk een chaos, dat je er in het eerste kwartier niets in onderscheiden kunt. Wacht tot 't er wat meer helder wordt en dan zul je eens zien. Je bent een sujet, dat weinig hoop overlaat!
Een riviertje stroomde langs den spoorweg en scheen met ons in snelheid te willen wedijveren op zijn weg naar de Narenta door lachende velden met haver en boomgaarden van kersenboomen, waar de boeren aan het werk waren.
"Maar, dat heeft ons vandaag toch niemand verboden." "Vandaag, neen, dat is waar, maar gisteren zei Aafke toch, dat wij volstrekt niet in de boot mochten gaan." "Hoe kinderachtig!" zeide Pieter lachende: "Is het dan vandaag dezelfde dag als gisteren. Kom, ga maar even mee; de boot ligt daar, en als gij het doet, geloof ik wel dat ik u de bloemen zal geven."
Phanes haastte zich het woord te nemen, en antwoordde, dat de Achaemeniden hunne blijdschap niet hadden kunnen smoren, bij de gedachte aan de mogelijkheid van een nieuwen oorlog. »Welken oorlog?" vroeg de koning, voor het eerst sedert langen tijd lachende. »Wij spraken slechts over de mogelijkheid er van, in het algemeen," antwoordde Phanes los weg.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek