Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
Maar hij had Abraham vergeten, Abraham was er immers nog, haar zoon; en bij die gedachte werd zijn bitterheid iets verzacht. Hem zou hij toch tot bewondering kunnen dwingen; hij zou de liefde die zijn vader hem aanbood, met dank en wederliefde aannemen, hij zou hem liefhebben, zooals Carsten Lövdahl bemind wilde worden.
"Kunt u mij niet helpen, Mevrouw, om uw man over te halen?" "Neen, mijn man gaat zijn eigen weg in al zulke dingen," antwoordde Mevrouw Wenche zonder op te zien. "Als je 't graag hebt, lieve! dan wil ik graag in de directie komen," zei de professor vriendelijk. "Ik 't graag hebben? maar wie zegt dat? hoe kom je er bij?" zei Mevrouw Lövdahl zenuwachtig.
"Ja, ik heb verscheidene cliënten gehad, die mij verteld hebben, dat zij Carsten Lövdahl geld geleend hebben, enkel op zijn quitantie." "Wat zijn dat voor menschen?" "Eenvoudige luidjes, die een beetje overgespaard hebben." "Ja, dan begrijp ik het wel," meende Jörgen.
"Dat zijn dan van die stakkers, die geen kapitaal genoeg hebben om van te leven; en dan is Lövdahl goedhartig genoeg om hun geld te nemen en "in zijn zaak te zetten" zooals dat heet; en dan betaalt hij ze meestal een rente van 6
"Het is mij een genoegen, ja een vreugd voor mijn hart geweest," zei hij met warmte, "U, mijn lieve Abraham Lövdahl, voor de heilige handeling van dezen dag voor te bereiden. "Zelden heb ik een jongeling ontmoet, die zóó begaafd was, zoo heerlijk toegerust met de beste eigenschappen van hoofd en hart en ziel.
Maarten antwoordde door van uit de hoogte de schouders even op te halen. "Wil je, dat ik dat geld ook naar Lövdahl breng?" vroeg hij. "Ja, je moet maar doen wat je wilt; maar ik vind wel,... ja, je weet dat ik van zulke dingen geen verstand heb; maar 't komt me voor, dat het eenvoudig verkeerd zonde is iets verloren te laten gaan."
't Was een allerwonderlijkste algemeene vergadering geweest. Na een vlug en kort financiëel overzicht, door Marcussen geschreven, had Prof. Lövdahl zijn spijt betuigd te moeten meêdeelen, dat de fabriek dit jaar geen winst gemaakt had.
Als 't er op aan komt, ben je een belachelijke aristocraat." "Ik wou niets van zijn positie zeggen, ik wou zeggen..." "Ja, dat wou je wèl zeggen, dat kon ik aan je gezicht zien." Abraham Lövdahl was nu bijna twee jaar getrouwd; over zulke dingen disputeerde hij niet meer en hij wilde zwijgend zijn courant nemen. Maar nu wilde Clara juist weten wat hij bedoelde.
Was het nog de zoon van ruwe, onbeschaafde ouders geweest zooals er helaas zoo veel zijn maar een zoon van Professor Lövdahl! een man zoo welgemanierd, zóó humaan, zóó door en door beschaafd! en dat zich dan bij zijn eenigen zoon zoo plotseling een afgrond van verzet en een oproerige geest openbaren moest!
De zaakwaarnemer Kahr had vreedzaam in een hoekje gezeten onder den invloed van het digestieproces na tafel; en de levendige discussie tusschen zulke volkomen onjuridische personen amuseerde hem zeer. Nu vond hij, dat er langzamerhand zóóveel menschen in de kamer van Mevrouw Lövdahl bijeen gekomen waren, dat het tijd werd een beetje logica en methode in het gesprek te brengen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek