Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
Ik stond daar in de schaduw van de kerkhofpoort en ik kwam niet te voorschijn; ik was immers die ik ben. En zij was de vrouw van Professor Lövdahl. En toch zag ik, dat ze eenzaam was en in nood, en we waren beide moeders! Was 't niet vreeselijk laf van me? En ze stierf dien zelfden nacht." "Stierf ze? was dat de laatste nacht? waar stierf zij?"
Marius droogde eerst zijn boeken en toen zich zelf af, zoo goed het ging met zijn blauwen rattenzakdoek. Abraham Lövdahl deed den rector na, terwijl hij de opgegeven paragrafen uit de "regels" voor de school voorlas, die op een stuk karton geplakt en met een lichtgroenen rand er om aan den muur hingen.
Groote kooplieden in een kleine omgeving haten elkaar altijd, omdat de een zich niet bewegen kan zonder den ander te hinderen; maar de bankdirecteur Christensen had een zeer bizonderen hekel aan Carsten Lövdahl.
Ja, toen hij eenmaal aan den gang was gaf hij nergens meer om en beschreef hoe de heele directie gesmeekt had om Steffensen als stoker te mogen behouden; maar hij had het afgeslagen; hij Abraham Lövdahl zou de hooge heeren toonen, dat de arbeiders zich zelf kunnen helpen.
"Drie maands accept..." herhaalde de bankdirecteur wat langzaam; maar een blik op het gezicht van den ander overtuigde hem, dat de grens nu bereikt was: hier was niet meer te halen; en hij veranderde behendig van toon: "Ja, dat is immers 't zelfde als contant; een stuk, waar "Carsten Lövdahl" op staat is even goed als de bank van Noorwegen. Goeden morgen Professor."
De strijd eindigde, toen Mevrouw Lövdahl haar mooie blonde haar over de ooren en oogen had hangen, haar broche op den grond lag en haar manchetten gekreukeld waren. Abraham triomfeerde openlijk, Marius in stilte. "Kom," zei Mevrouw Lövdahl, toen ze zich weer opgeknapt had, "nu zul jelui eens een echt bad in de oude Noorsche sagen hebben." "Och neen, Moeder, spaar ons!"
Maar booze tongen beweerden, dat Carsten Lövdahl nooit de universiteit zou hebben verlaten, als zijn positie hem volkomen voldoening gegeven had. 't Zou zeker wel 't geval zijn, dat zijn kennis vrij hol was, zoodat de jongere assistenten hem nu en dan ernstig vast dreigden te zetten.
't Was intusschen niet alleen door 't kantoor van Carsten Lövdahl, dat de wissels rijkelijk stroomden; men zei dat geld gemakkelijk te krijgen was, maar men zag eigenlijk niet waar het vandaan kwam.
Maar morgen zou alles er anders uitzien. Aan de zaak zelf was immers niets te doen en Carsten Lövdahl was juist de man om het onvermijdelijke met gratie te dragen. Hij was ook bereid tegenover zijn vrouw excuses te maken; maar kalm, half schertsend, uit de hoogte: morgen.
"Zijn moeder heeft een sterk oppositioneel karakter," bracht Aalbom voorzichtig in het midden; hij wist hoe hoog Mevrouw Wenche bij den rector stond aangeschreven. Maar de ander wendde de oogen af en antwoordde niet. Hem kwam het laatste gesprek op dien avond bij professor Lövdahl in de gedachte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek