Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
Dat had Professor Lövdahl dan ook; zijn invloed was bijna onbegrensd; daarbij was hij door ieder geacht en bemind door vrouwen en mannen; en 't eenige, waar men een beetje om lachte, was zijn lust om alleen aan 't woord te komen en lang en sierlijk op een onderwijzenden toon te spreken.
Zoodra Clara Lövdahl zich weer geheel hersteld voelde, wilde zij vergoeding hebben voor den langen, vervelenden en pijnlijken tijd, dien ze had doorgemaakt; ze bracht leven en beweging in 't oude huis ja in de geheele stad.
Nergens was een spoor overgebleven van den geneesheer of den man van wetenschap; Carsten Lövdahl had geen halve maatregelen genomen: hij was met hart en ziel koopman geworden; zijn speculatiën interesseerden hem en namen hem geheel in beslag, en hij was er trotsch op, dat hij aan 't hoofd van den grootsten omzet in de stad stond.
Maar de professor was lief! Stel je voor, met bijna heelemaal wit haar! En zooals hij 't opnam, zoo ootmoedig, zoo onderworpen aan God, zoo stichtelijk voor de heele gemeente. De mannen hielden beschouwingen over het accoord van 50 procent, dat naar men zei Christensen voor Lövdahl zou zien te verkrijgen; over de vele schandelijke transacties, die de curators hadden ontdekt naar men zei.
Hij presenteerde haar den arm, en zij liepen een eindweegs voort, beiden wat verlegen. Eindelijk zeide zij: "U komt nooit meer bij mij, Mijnheer Lövdahl." "Lieve Mevrouw Gottwald, noem u mij toch Abraham, zooals vroeger." "Ik wil u zoo heel graag noemen als vroeger.
De man werd vuurrood en 't was alsof hem de oogen uit 't hoofd zouden springen: "Stel je voor! eerst moet je verdragen, dat ze alles bezitten, de aarde hier en de hemel hiernamaals tot die vervloekte machines toe, waar je op loopt te passen zoo zorgvuldig alsof 't je eigen vleesch en bloed was en dan willen ze nog, dat je ze eerbiedigen zult! En wie Marcussen dat zwijn Lövdahl!..." "Stil, Vader!"
En Abraham Lövdahl had een machtigen drang gevoeld om aan te pakken waar 't maar mogelijk was overal! 't Was alles immers averechts verkeerd. Maar altijd was dit de noodlottige vraag: Waar moest hij ingrijpen?
De oude Steffensen probeerde natuurlijk in troebel water te visschen; maar een troep arbeiders van Fortuna had hem bijna kreupel geslagen, toen hij de directie uitschold en 't bestuur en 't heele zoodje. Daarna verdween hij. Neen neen Prof. Lövdahl was een eerlijk man; de jonge ook; niemand moest iets van hen zeggen; misschien kwamen zij er wel weer boven op; zooiets was meer gebeurd.
Ze meende er niets kwaads meê." De directeur van de bank, Christensen, naderde het slot van zijn toespraak; hij wisselde een blik met Professor Lövdahl, terwijl hij zich van zijn presidentsplaats vooroverboog naar zijn medebestuursleden en zijn stem dempte tot een vertrouwelijken, familiaren toon.
Hij liep daarom met vernieuwden moed rond en sprak over fosforzuur in de donkere kantoren, en de kooplieden mochten hem graag; maar als hij tot het groote punt kwam, het nemen van aandeelen, dan stootte hij altijd op een verhindering, op een bepaalden steen des aanstoots, en dat was de professor. Zoolang Professor Lövdahl zich achteraf hield, bleef het bij enkel praten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek