Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
't Was tegen 't eind van den winter, dat hun verloving beklonken werd en ze had zóóveel gedanst, dat ze volkomen uitgeput was. Clara Meinhardt was de schoonheid van de familie; de drie andere zusters waren ook mooi, maar Clara zij was een schoonheid, dat zei Mama ook. Abraham Lövdahl was de beste partij op dat oogenblik, hoewel hij wel heel jong was.
"Wil Meneer niet zoo vriendelijk zijn een paar minuten te blijven, dan zult u eens wat hooren. Vandaag ging Marcussen, de kindermeid zooals ze hem noemen rond op de heele fabriek en zei ons aan, dat alle arbeiders overeen gekomen waren aan Professor Lövdahl een eeregeschenk te overhandigen wat zegt u? op den 4den October, den beroemden verjaardag van den professor.
Carsten Lövdahl herademde na die algemeene vergadering en hij zag met vreugde de Hamburger boot met Christensen aan boord het fjord uit stoomen. Toen de zomer kwam werden de zaken matter.
Marcussen beefde van ontroering; hij legde de telegrammen voor zijn chef neer. Lövdahl zette zich met moeite in zijn leunstoel. "Telegrammen! allemaal telegrammen? van Donner? uit Christiania? Wat moet dat beduiden Marcussen! waarom breng je mij dat alles door elkaar? Heb ik je niet gezegd, dat het jouw werk is en niet het mijne om dagelijks de papieren te regelen? Antwoord dan toch, man!
Er was een ruit gebroken, in de hoogste klasse en alle jongens wisten, dat Morten Kruse het gedaan had, maar toen de rector er naar vroeg, wilde niemand antwoorden. Toevallig was Broch ziek, zoodat Lövdahl de eerste was.
Zoo kwam heel wat van Kruses goed bewaard geld voor den dag "om in de zaak van Lövdahl gestoken te worden," zooals Maarten 't noemde en de rente was een aardig sommetje bij de eerste half jaarlijksche afrekening, dat moest de oude Jörgen zelf toegeven.
Maar toen alles in stilte afliep en de leeraren even vriendelijk tegen hem bleven, kwamen zij tot de conclusie, dat je gemakkelijk moedig wezen kon, als je de zoon van Prof. Lövdahl was.
Intusschen kwam Mordtmann voortdurend als gast daar aan huis; en toen hij een veertien dagen in de stad geweest was, gaf de professor een groote partij voor hem. Mevrouw Lövdahl was zeer teleurgesteld in Mordtmann.
't Was eigenlijk Professor Lövdahl, die een samenzwering in de directie tot stand had gebracht, om zoo mogelijk Mordtmann weg te krijgen; en nu ging hij vrijwillig, bij den eersten wenk. Daar moest iets achter steken. "Ik, als president, kan 't er niet meê eens zijn ten minste niet zonder nader motiveering meê eens zijn, dat de heer Mordtmann als directeur plotseling overbodig zou geworden zijn.
't Leven had haar nu werkelijk een afschrik van geld gegeven. Nu zou ze juist gelukkig zijn; en ze hoopte, dat ook anderen 't zouden worden. 't Meest medelijden had ze met Peter; want hij trok het zich zoo aan die historie met 't geld van de arbeiders; en Peter had toch geen schuld; 't was die Lövdahl, die 't gedaan had. Maar daar wilde Peter niet van hooren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek