Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
Het toeval scheen hem naar huis gedreven te hebben, zoo 't niet de stem des bloeds geweest was, die luide werd in zijn borst. "Willem, Willem!" kreet de moeder toen zij hem zag. Zwijgend knikte de pastoor, bevestigend. "Wat? vroeg hij. Een ongeluk? Toch niet dood?" En de man zonk gebroken neer.
Doch Pluizer zei snel: 'Hij wil het, docter, ik weet het wel. Hij wil de hoogste wijsheid zoeken, hij wil het wezen der dingen begrijpen. Johannes knikte, 'Ja! Zoover hij begreep, was dat zijn bedoeling. 'Nu, dan moet je sterk zijn, Johannes, en niet klein en teerhartig. Dan zal ik je helpen. Maar bedenk: alles of niets.
"Ja, braad maar!" knikte Old Shatterhand, om aan de ergernis van den kleine een afleiding te geven. "Dat is heel gemakkelijk gezeid. Maar hoe kom ik aan uien en aan laurierbladeren? Overigens weet ik nog niet, of ik met de pan wel de tent uit mag om aan het vuur te komen." "Dat zult gij dienen te probeeren!" "Ja, probeeren!
De molenaar keek stijf op de ruggen van zijn twee paarden. Hij knikte bevestigend, terwijl hij weer iets tusschen de tanden floot. "En hoe vindt je moeder dat, Dik?" vroeg hij na eene pauze. "Zij vindt het hard, erg hard." Weer volgde eene pauze. "Ja, 't is hard!" klonk het eindelijk naast Dik. Zij waren nu eene boerderij genaderd, waar Van Dijk het erf opreed.
Nu eens zeilde Hjalmar door bosschen, dan weer door groote zalen of midden door een stad; hij kwam ook door die, waarin de kindermeid woonde, die hem gedragen had, toen hij nog een heel klein kind was, en die altijd zoo goed voor hem geweest was; zij knikte hem toe en wenkte hem en zong het kleine vers, dat zij zelf gemaakt en aan Hjalmar gezonden had: Uw beeld, mijn Hjalmar, mij zoo lief, Zal nooit mijn hart ontglippen; Ik gaf u kussen zonder tal Op voorhoofd, mond en lippen.
Hij knikte; en 't oogenblik daarna bracht hij mij, met innemenden glimlach, de nota dichtgevouwen op een zilveren plateau, als een vertrouwelijk document van zeer gewichtige beteekenis. Ik ontplooide die even en las een bedrag waar ik, nu voor de derde maal in die enkele dagen, in figuurlijken zin van omviel. Maar ik hield mij goed.
Hoe heet je? vroeg ik beminnelijk. Fotis, heer, en ik ben tot uw dienst, zeide het beminnelijke meisje. Ik knikte haar welgevallig toe en at met smaak. Ik was iets minder melancholiek nu ik Fotis gezien had; waarlijk, zij zag er uit om verliefd op te worden en ik werd dan ook dadelijk op Fotis verliefd.
"Dat is ter eere van 't hooge gezelschap; behalve moeder heb ik hier nooit vrouwelijk bezoek gehad. Het spijt me alleen, dat u geen zonnetje in de kamer ziet. Dan is alles zoo veel mooier." Intusschen was Hans binnengekomen, had dadelijk in de achterkamer 'n paar druiven van de tafel gesnoept. Onder Gerard's laatste woorden kwam hij naar voren loopen en knikte.
Tante knipte een traan weg; mejuffrouw Van Naslaan knikte twee-, driemaal met het hoofd. Koosje hield haar adem in en zag mij angstig aan, als ik vervolgde: "Bewaar mij, Heer! mij, en mijn broedren, en mijn vrinden, En hen zelfs, die een lust in mijne tranen vinden, Indien er zulken zijn misschien!
»Heel juist gezegd,« viel Blathers in, terwijl hij goedkeurend knikte en achteloos met de handboeien speelde, alsof 't een paar castagnetten waren. »Wie is die jongen? Wat vertelt hij van zichzelf? Waar komt hij vandaan? Hij is toch niet uit de wolken komen vallen, wel meester?«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek