Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Toen ze binnenkwam, zett'en allen groote oogen op. Was dat de buurvrouw, die tegen niemand van hen ooit een woord zei? Lize schaamde zich over de verbaasde gezichten. Maar de kleintjes droogden de tranen en hapten al gauw in eene lekkere boterham, en de moeder keek haar zoo dankbaar aan, dat er van binnen in Lize iets trilde.
Zend mij zooveel goeden raad als u wilt; als ik kan, zal ik er gebruik van maken. O, wat zou ik graag eens een rustig praatje met u hebben, Moedertje. Heb mij lief en vertrouw mij. Als altijd Uw Amy. "Jo, ik ben ongerust over Betsy." "Hé, Moeder, zij heeft er toch bizonder goed uitgezien na de komst van de kleintjes."
Eenmaal veilig buiten gehoor, ging ik recht op de open plek af, een paar meter verder, waar de witgezengde stammen op de verbrande helling door het groen van 't groote bosch schemerden, en ik klauterde en keek uit, en veranderde net zoo lang van plaats, totdat ik den omgevallen boom kon zien waar mijn onschuldige kleintjes zich onder de wortels verstopt hadden.
't Was twaalf uur, en de oude vrouw, die krakelingen en stroopkoeken aan de gymnasiasten verkocht, stond al bij de stoep. De jongens van de vierde klasse, met jassen aan, liepen op en neer op hun vaste plaats; die van de derde, nog met buisjes aan, stonden in groepjes te eten; terwijl de gelukkige kleintjes, die om twaalf uur vrij kwamen, de poort uit stoven met Zaterdagsche vaart.
Staat er wat lekkers op tafel, de kleintjes mogen er niet aankomen, voordat 't mij behaagt daarvan wat te nemen. O, je rilt bepaald, als je in zoo'n voornamen Inlandschen familiekring terecht komt. Praten tegen je meerderen doe je zoo zacht, dat alleen zij die ernaast staan 't hooren. Als eene jonge dame lacht, o hé, mag ze haar mond niet opendoen.
"En wáarom komme ze dan dood boven drijve in de winter?", lachte Eleazar weer toch kleintjes, want, och, och, as je dingen van uit de vèrte wist, drukte de eerste de beste slimme rakker je plat "waarom, as 't water toeleit gane de vissche met dùizende kapot?"
Goeden nacht, mijn zangvogeltje. Slaap wel, Nora. Nu ga ik de brieven doorlezen. Nooit. Nooit. Nooit. De kinderen ook nooit meer zien. Hen óók niet. Nooit, nooit.... O, dat koude donkere water! O, die ijzige diepte!... Die.... O, was het maar voorbij!... Nu heeft hij den brief ... nu leest hij hem.... O, neen ... neen... nog niet. Torwald, vaarwel ... vaarwel mijn kleintjes! HELMER. Nora! Ah...!
In Lili, een weinig egoïst en kortzichtig in haar huishouden en de zorg harer twee blonde kleintjes verloren, vond zij geen medegevoel voor haar eenzaamheid, maar zij verweet het hare zuster niet, dat deze haar niet begreep. En dan, wat zou het hebben geholpen, al had Lili haar begrepen; welke troost zou het hebben geschonken!
Mijn lieve kleintjes slecht maken! Mijn huis vergiftigen? Dat is niet waar. Dat kan nooit in der eeuwigheid waar zijn! Zelfde kamer. In den hoek bij de piano staat de kerstboom, leeg geplukt, verfonfaaid en met afgebrande kaarsjes. Nora's hoed en mantel liggen op de sofa. Nora alleen in de kamer, loopt onrustig heen en weer; blijft ten slotte staan bij de sofa en neemt haar mantel op.
Bij dat geluid sprongen de kleintjes op alsof ze gestoken waren en doken aan den tegenovergestelden kant in het kreupelhout. Maar die vreemde omgeving maakte hen angstig; de schorre kreet, die maar door de opgeschrikte bosschen snerpte, vervulde hen met een naamlooze ontzetting.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek