Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 oktober 2025
Een vlugge greep, een krachtige ruk, een licht knersen der botten toen keek hij mij glimlachend aan en vroeg: Nu, hoe was dat? Heerlijk. Nu, dan zijn wij klaar! Heelemaal? Neen, nu nog verbinden. Als chirurg was hij zeer zeker een flink kereltje.
»Gerust niet, meneer,« antwoordde Oliver ernstig. »Ik was pas wakker, meneer.« »Nou, stil maar, kereltje,« zeide de Jood, plotseling weer in zijn ouden manier van doen vervallend; eer hij het mes neerlegde, speelde hij er een beetje mee, als om den ander te doen gelooven, dat hij het alleen daarvoor in de hand had genomen. »Dat weet ik immers wel, beste jongen.
"Heb ik misschien iets te veel gezegd?" vroeg Hobble-Frank op een toon van bezorgdheid. "Volstrekt niet," antwoordde Old Shatterhand. "Het is heel goed, dat hun krijgsmanstrots eens buigen moet, zelfs voor zulk een klein kereltje als gij zijt.
De koetsiers zijn gewoonlijk gedienstige, bedaarde lui, dikwijls zijn 't ook maar jongens, ik heb eens op een rit een menner van dertien jaar gehad, een vlug kereltje met eene grappige vrijmoedigheid, maar hij was lang de slechtste niet, van de vrienden die ik al zoo naast mij heb gehad; hun rijtuigen behooren alle tot een soort van postrijtuigen verband, skyds genaamd.
Het portretje geeft ons te zien, hoe de vader zijn kind soms kon aantreffen, als het in school of thuis in een hoekje te leeren zat. De houding moet indruk op hem gemaakt hebben, want, toen hij ging schilderen, stelde hij zich het kereltje zóó voor. Het is niet waarschijnlijk, dat hij, zooals onze photograaf zou doen, gelastte: ga nu zus of zoo zitten. Immers, dan wordt alles stijf en houterig.
»Ik zeg maar," schreeuwde een scheepsbarbier, een klein, zwetserig kereltje, met hooge, gillende stem: »Ik zeg maar, dat het nu feitelijk bewezen is, dat de berekeningen van schipper Van Halen juist waren. En dat heb ik altijd gezegd, ofschoon ieder indertijd volhield, dat de uitvinding van den knappen schipper geen halve duit waard was!"
Shelby op den schouder; "geef dat kereltje er op toe, en ik houd de zaak voor afgedaan dat doe ik. Kom aan, is dat nu geen spijkers met koppen slaan?" Op dit oogenblik werd de deur zachtjes opengeduwd, en kwam eene jonge quadrone, van vijf-en-twintig jaren naar het scheen, de kamer binnen. Men behoefde slechts even van het kind naar haar te zien, om haar als de moeder daarvan te herkennen.
Ik kan 't niet bepalen, antwoordde zy. Daar liet op-eens de kleine jongen, die met zyn zusje schuitjevaren gespeeld had, deze in den steek, en vroeg my: M'nheer, waarom zeg je tegen mama: juffrouw? Hoe dan, kereltje, zei ik, wat moet ik dan zeggen? Wel ... zooals andere menschen! De juffrouw is beneden. Ze verkoopt schotels en priktollen.
De deur stond op een kier en zij gluurde nieuwsgierig naar binnen. Kijk, de toonbank was ook aan denzelfden kant en och, wat stond daar een aardig klein kereltje met knikkers te spelen! Een vrouw met een vriendelijk gezicht stond achter de toonbank en riep: "Toe maar Evert, toe maar, het gaat al heel mooi!" Zij was zeker de moeder van den kleinen jongen.
Ik leerde toch iets en leerde tevens verre tochten maken, wat niet minder beteekende dan de lessen van Vitalis. Ik was een mager kereltje, toen ik bij vrouw Barberin leefde en de wijze, waarop men over mij sprak, duidde dit aan; "een stadskind", had Barberin gezegd, "met te korte beenen en armen" had Vitalis er bij gevoegd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek