Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 mei 2025
"Salut! plezierige wandeling majoor;" zegt Helmond bij 't afscheid. "Bonjour... Eh! wat ik zeggen wou! Altijd tot je dienst hoor!" en Kartenglimp maakt een veelbeteekenend knipoogje: "altijd tot je dienst, 't Zal wel terecht komen, als eindelijk de generaal... begrepen!?... Geen complimenten onder vrienden: a 5 percent. Gerust! Adieu!"
Kartenglimp lachte gedurig zeer hoffelijk om de dikwijls niet onaardig klinkende phrasen van het jonge mooie vrouwtje, doch was tevens zoo vrij met het oog op dien zwijgenden, meestal ernstig voor zich heen zienden generaal om een paar malen beminnelijk met den vinger te dreigen, en iets van "Hollandsche degelijkheid" of "rijperen leeftijd" in 't midden te brengen, terwijl hij zelfs ten slotte den generaal met een: "nietwaar je excellentie?" tot de bevestiging zijner meer degelijke gevoelens te bewegen zocht.
Slechts weinige dagen geleden ontving hij nogmaals van den majoor Kartenglimp een paar duizend gulden ter leen, helaas! nu reeds door hem op rekening gesteld van ooms nalatenschap! En die nalatenschap zou dan voor hem verloren zijn, voorgoed verloren! En zonder dat uitzicht zou hij voortgaan op dezen weg! O hoe spoedig zal dan het oogenblik der schande komen.
Kartenglimp meende, met een goedwillig lachje, dat het altijd aangenaam was wanneer die duur niet te lang duurde. Er waren ook menschen, die men lief en beminnelijk vond van het eerste oogenblik dat men ze kennen leerde. Juist omdat Eva de bedoeling zijner woorden giste, klonken ze haar in dezen stond zeer onaangenaam.
De linksche wijze, waarop de lange drankjesrondbrenger Bus inmiddels het theeblad heeft weggenomen en den wijn op de tafel gezet, kon Eva nu voor 't oogenblik niet uit den zaligen hemel stooten waarin ze zich bevond, 't Hinderde haar alleen dat papa zoo akelig onverschillig en strak zat te kijken; en ook ja, dat Kartenglimp hem nu zoo in 't geheel niet meer aansprak. "Papa!" "Watblief?"
"O, ik dacht 't, omdat je straks zoo'n heelen tijd met hem wandelde....?" "Ja wel, hij is een patiënt van me;" zegt Helmond schijnbaar kalm doch met inwendige ontroering, want hij had er bij kunnen voegen: Eigenlijk ben ik er nú een van hem. "Allemachtig bekend gezicht! Wil je me eens eventjes aan hem voorstellen? .... Ha zoo, 't plezier den majoor Kartenglimp te zien?
Al spoedig wist hij de vrouw van een zijner kameraden een schoone inlandsche het arme hoofd op hol te brengen, en, zooals ik je zeide, toen heeft dat fameuse duel plaats gehad waaruit hij als de laagste hond werd voortgeschopt." "Maar ik zeg, de majoor Kartenglimp draagt immers....!" "Ik spreek van Ronner.
Een oogenblik later lezen Eva en Helmond te zamen: ".... thuis gekomen heeft het mij tot een waar genoegen verstrekt om, voor zooveel de bronnen er mij toe in staat stelden, na te sporen, of mijn vermoeden zekerheid zou blijken te zijn, dat n. l. mijnheer uw vader inderdaad een afstammeling is van het bekende oud-Hollandsch geslacht der graven Van Armeloo." "Wat, duivel, is die Kartenglimp gek!"
En dan zich terzij tot Kartenglimp wendend: "Hebt u ook nog met die vroolijke Bandjareezen kennis gemaakt majoor, als ik u vragen mag?" "Nee, toen was ik al in Holland." "O ja, dat meen ik gehoord te hebben. Ik denk wanneer ik u zie gedurig aan iemand die wat jonger was, hé, maar anders fameus op u geleek." "Ei! Mooi dat rad hé. Vin-je niet mevrouw Helmond? Fameus mooi! Magnifique partij niewaar?
't Was mede wel wat zonderling, meenden sommige Romphuizers, dat Kartenglimp een man in de kracht van 't leven zich geen vrouw uit hun midden koos. Ze hadden toch lieve dochters niewaar; en er waren ook jonge weeuwtjes die haar tijd behoorlijk hadden uitgerouwd en steeds de oogen moesten neerslaan als de majoor haar met zijn donkerbruine kijkers had aangezien.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek