Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 mei 2025
Aangezien Helmond dezen avond, zooals bekend is, nog een zieke buiten de stad te bezoeken heeft, en daarom op wat spoed moet aandringen, zoo geeft de majoor gaarne aan de uitnoodiging gehoor om het resultaat van zijn onderzoek aan de familie te gaan meedeelen. De papieren, die Kartenglimp nu te voorschijn haalt, legt hij met een bijzondere zorg voor zich op de tafel.
Wanneer hij uw wellevendheid en uw beschaving bezat...." Kartenglimp ziet Eva ongetwijfeld door zijn woorden gestreeld de oogen neerslaan en blozen, en vervolgt: "dan zou hij zich wat beter herinneren dat de man, die ertoe meewerkt om hem van eenvoudig gepensioneerd kapitein tot den gravenstand te brengen 'tgeen zonder mijne relaties zeker nooit gelukken zou dat die man tot nu toe in rang nog altijd zijn meerdere is.
Op de bovenvoorkamer van den majoor Kartenglimp is heden geen vuur aangelegd, en het raam staat er open. Zooals de majoor daar in zijn voltaire aan de ontbijttafel zit, is hij bijna niet te herkennen.
Al heb ik straks ook den schijn gegeven van meer aan een titel dan aan mijn lieven vader te hechten, die schijn mag niet blijven! Zou jij dat willen!?" Geheel opstaande en fier tot Kartenglimp: "Je lacht al niet meer, goed! Vraag nu mijn vader excuus voor de verregaande beleediging die je hem, vooral met dat laatste woord, hebt aangedaan. Ik zeg: vraag excuus!"
"Oom begrijpt zeker niet waar Helmond blijft," zegt ze snel, en dan, opstaande: "Ik vrees dat mijn nichtje weer minder is geworden. U zult mij permitteeren....?" Niet zonder verbazing en een vreemde plooi om den mond, ziet nu Kartenglimp die jonge schoone vrouw insgelijks en met haastigen tred de kamer verlaten.
Met een brullende verwensching en vuurrood geworden, grijpt Kartenglimp het wapen 'twelk Helmond straks versmaadde, en zou den jongen officier met den stoel hebben getroffen, indien Helmond niet, door een slag op Kartenglimps arm, zijn voornemen had verijdeld. "'t Zou zóó best mogelijk worden dat de ziekte waarvoor je vreest er dezen nacht een eind aan maakte;" zegt Helmond met klem.
De onzinnigste vloeken en verwenschingen ratelden hem tusschen de tanden. Wees voorzichtig Kartenglimp; drift is nadeelig voor je gestel; denk aan die laatste ziekte in 't voorjaar. Je bent nu sterk en flink; en zoo iets zal niet terugkomen, maar hou je aan zijn raad. Maak je niet zoo ontzettend driftig. Wees matig in alles. Jawel.... hij zal het in 't oog houden; 't is zaak!
De overgang zijner zwarte of roodvlammende visioenen tot de onverwachte werkelijkheid van Eva's verschijning, had Kartenglimp zoodanig verrast dat hij niet aanstonds een antwoord gereed heeft, maar nochtans in hetzelfde oogenblik een zeer sterk sprekenden trek van hoffelijkheid op zijn gelaat kan te voorschijn roepen.
Een man aan wien men verplichting had zie, dat moest men begrijpen zulk een man diende men met eenige onderscheiding te ontvangen, en 't zou al zeer burgerlijk en onhoffelijk zijn, indien men zulks, door een onderlinge verdeeldheid, kon verzuimen. Eerlijk moet Eva zeggen dat die majoor Kartenglimp nooit haar charme zal worden.
Zelfs Eva, door de spraakzaamheid van den galanten majoor daartoe uitgelokt, mengt er zich een enkele maal in, en was op het punt haar bittere grieven te vergeten want de "hatelijke woorden" van Helmonds pleegvader en "de verregaande schrielheid van dien nabob in zijn somber paleis" hebben haar als een doorn in het hart gestoken toen Kartenglimp de eenvoudige vraag tot haar richtte: of zij zich in haar nieuwe woning reeds wat thuis gevoelde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek