Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 mei 2025
Een paar uren later stond Thomas Van Hake reeds voor de tweede maal aan 't bed van den majoor Kartenglimp. Kartenglimp heeft de boete voor zijn onverstandig doorgebrachten morgen betaald; slaap en koud water hebben hem in een gewenschten toestand teruggebracht. "....En u zult dus zelf moeten bekennen majoor, dat er volstrekt geen reden bestaat om dokter Helmond te telegrafeeren."
Deze vondst heeft Kartenglimp als een heerlijk redmiddel aangegrepen. In des predikers slecht geschreven brieven met Duitsche letters, waren de U's gemakkelijk wat te veranderen geweest, en mocht de familie al zelve aan dien prediker schrijven, men zou zijn Urmelo's misschien in gemoede voor Armelo's houden.
Je moest een voorbeeld aan je vrouw en dochter nemen kapitein, en wat meer eergevoel toonen." Mevrouw Armelo geeft, sterk knikkende, bewijzen van toestemming. Eva is vuurrood geworden. Helmond ziet links en rechts.... naar Eva, naar papa, naar Kartenglimp, en zijn gansche houding teekent onrust.
Kartenglimp zoo wit als een lijk geworden, schijnt nochtans zijn kalmte niet te verliezen. "Een beleediging mevrouw? Heb ik met dat laatste woord een beleediging gezegd? Ik wist niet...." O God, heeft ze dan haar zinnen verloren....? Hoor! het was hem onbekend, wat er gebeurd is in vroeger tijd!
Help, help!" "Ha!" zegt Kartenglimp met vlammende oogen: "Is een enkele zoen te veel voor den titel van gravin!" Eva, in den hevigsten angst, neemt eensklaps het paket 't welk hij haar zooeven overhandigde, en met een gillend: "Dáár! o God, moest dat je loon zijn!" werpt ze het hem in 't aangezicht; en nogmaals gillend: "August, August! Helpt menschen, helpt!"
Wij spreken elkander nader. Ga heen!" Kartenglimp inwendig bevend en overtuigd dat hij nooit zal herwinnen wat hij nu verloor, hij kan inweerwil van den angst over Helmonds "wij spreken elkander nader" den lust niet bedwingen om zich aanstonds over zijn nederlaag te wreken.
"U zegt een k.... O, maar dat zou affreus, dat zou... zoo iets kan ik niet gelooven majoor; nee, wat coquette en jong, zeer jong, maar zóó iets, nee, dat moet laster zijn." Kartenglimp was te ver gegaan.
En wanneer nu de heele stad hem bespot en belacht, moet dan het hart van een oud-officier die ik zeg het je van den oudsten Nederlandschen adel is ja, ik zeg het je moet dan dat hart onder zijn ridderkruisen niet breken!" "Maar weet dan de heele stad dat papa vijftig gulden van...." "De heele stad Louise? Ja helaas! Wij kregen een brief van den majoor Kartenglimp.
En..... Zoo was het geschied. Maar wat er omging in de harten dat is in die ure onvermeld gebleven. Nadat Kartenglimp vertrokken was, hebben papa en mama Armelo nog eenige minuten getoefd; maar papa verlangde nu toch zeer naar huis, want de hoofdpijn, die men reeds eenige malen had voorgewend, was werkelijk gekomen.
Mevrouw Mansburg geeft een zeer bevredigend antwoord. Zij heeft neef Helmond iets te vragen. De vraag werd zacht gedaan. Om niet onbescheiden te zijn, knoopt Kartenglimp een gesprek met Eva aan, over Parijs en muziek en zang.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek