Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 november 2025
"Goeden nacht, juffer Lise!" Zij had er weder om moeten lachen; "goeden nacht, mijnheer Army!" had zij willen zeggen, maar het kwam niet over haar lippen; zij stak hem weifelend de hand toe, die hij als een oude bekende greep, en toen ging hij heen.
Op eene der diep inspringende vensterbanken en half achter de sponning verscholen, was een jonge juffer gezeten, die, blijkens het boek dat zij in de hand hield, met lezen bezig was, toen haar mijn onverwachte verschijning daarin stoorde.
Deze ontmoeting leende natuurlijk nieuwe kracht aan de bijna uitgewischte herinnering, en ik moet bekennen, dat na dien dag allengs iets min bovennatuurlijks zich mengde in de onbegrepene neiging, welke ik voor .... voor de Rosa mystica gevoelde. Zij kwam mij niet meer voor als een engel, zij was eene juffer, eene jonge maagd, een aardsch wezen als ik.
«Ik moet u echter doen opmerken,» sprak deze, «dat juffer vrij alledaagsch en op verre na niet zoo deftig klinkt, als straatstamper of stempel, welke naam ook voorgesteld is, en waardoor ge b. v. in de klasse der cachetten zoudt treden, en denkt maar eens aan het groote staatscachet, waarmee men het staatszegel opdrukt en aan de wet eerst kracht verleent.
"Tante! tante!" riep de vrouw des huizes met angstige stem uit het venster. "Aanstonds, Mientje!" antwoordde zij en nam het koffieblad op; "ik kom al. Gij weet, wij oudjes praten gaarne over den ouden tijd, vooral als men elkander in zulk een langen tijd niet gezien heeft, als juffer Sanna en ik," en dit zeggende ging zij in huis, zonder verder om te zien.
Intusschen bezag hij met bijzondere aandacht en als vragend de jonge juffer, die hem dankbaar toelachte. "Mijnheer pastoor," sprak zij op zoeten toon, "wij zijn een beetje vervaard. Zult gij het kwalijk nemen, dat wij een eind weegs met u gaan?" "In het geheel niet, mijn kind," antwoordde de pastoor. "Het zal mij zelfs verheugen, met u eenige woorden in het bijzonder te kunnen spreken.
Van alle zonden kwam hem 'n wèl-gekonditioneerde verkwisting de aanlokkelykste voor. En de woestyn was zoo... dragelyk. Er stonden boomen in. Die zou men beklimmen als men terdeeg verloren was, en van de takken bouwde men dan handig 'n hut ... voor Femke, natuurlyk. De verkwister op de prent scheen hieraan nog niet gedacht te hebben. 't Is waar ook, waarom was de groen-satynen juffer niet by hem?
Al wil mijn dochter Johanna trouwen met een keuterboer, mijn gezegde is: "je mag twee jonge lui niet van mekaar halen." Toen lachte juffer Christine niet meer. Ze dacht bij zichzelve: "'t Is goed, dat Herbert en Johanna bij elkaar zijn, want mijn dochter zal niet met een armen jongen trouwen, daar zal ik voor zorgen." Ze sprak haar gedachten niet uit.
Toen het nu bekend werd, dat de oude vos gestorven was, begonnen de vrijers op te dagen. De meid hoorde eens, dat er aan de huisdeur geklopt werd; zij deed open, en er stond een jonge vos; hij sprak: »Juffer poes wat doe je toch, Ben je wakker of slaap je nog?« zij antwoordde: »Slapen niet, ik ben niet moe, Wil je weten wat ik doe? Boter doe 'k in 't warme bier, Komt mijnheer te gast hier?«
Voorts moet Papa breed uitweiden over de welsprekendheid, die gij bezit, en waarmede gij zoo in een wip het hart van een onschuldig maagdelijn veroverd hebt, zoodat gij zeggen kunt als César: ik kwam, zag en overwon." "Ik weet niet," zeide mijn vader: "of het juist veel voor het oordeel van de Juffer bewijst, dat zij haar jawoord zoo spoedig aan dien Sinjeur gegeven heeft."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek