Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 mei 2025
't Zal laat zijn, eer we op den burcht aankomen. Als we maar niet na middernacht in het bosch zijn." Fulco glimlachte. Hij wist wel, waarom Jonker Jan niet graag na middernacht door een bosch of langs een kerkhof ging. "De Jonker heeft gelijk, Edele Heer," zeide hij spottend. "Dan zal het niet pluis zijn in dat donkere woud."
"Toch niet, Edele Jonkvrouw," hernam Fulco... "Luister slechts; het lied is nog niet ten einde." "Neen Fulco!" riep de Jonker angstig, "nu niet! Zing dat dan liever later eens. 't Is nu middernacht, en .... " "Kom, dwaasheid!" zei de ridder lachend. "Toe Fulco, laat ons nu hooren, wat er verder gebeurde." De plaaglustige Fulco had geen verdere aanmoediging noodig. "Luister dan," zeide hij.
Nauwelijks was hij echter op het Buitenhof gekomen, met oogmerk om zich naar de huizinge van Brandwijk te begeven en daar de terugkomst van Frederik Hendrik af te wachten, toen hij door iemand achterhaald werd, die hem op den schouder tikte en zich voor den Jonker van Bleiswyk herkennen deed.
"Papa is waarlijk al te...." Maar papa was al weer in het courantennieuws verdiept, zoodat Alfred handenwrijvende heenliep, en aan Piet de boodschap overbracht, waarop deze: "Goed, jonker," antwoordde en zijn last ging volvoeren.
"Maak je niet driftig, meidlief!" sprak de jonker: "Kom binnen -Hier Ga zitten Toe maar Zie zóó. En vertel mij nu eens, wat er van de zaak is."
En hij zegt, dat het vooral de spotters zijn, op wie de Witte Wijven het gemunt hebben." "O wee, dan zal ik er van lusten, als ze me zien!" lachte Fulco. "En noemde hij ze Witte Wijven? Wat vertelde hij er zoo al van?" "Dat zeg ik aan geen sporters," mompelde de Jonker verstoord. "Maar zie eens, Heer, wat daar eene donkere lucht komt opzetten! Ik denk, dat we eene donderbui zullen krijgen."
"Wij spelen qui perd gagne," zei ik; "maar de freule neemt het spel averechts op, zij is bang voor 't verlies!" "En de jonker zou mogelijk al heel weinig gebaat zijn met de winst!" "Mij dunkt, dit is iets waarover hij toch zelf het best kan oordeelen," zei Willibald.
Ja, dat gaat me te hoog, zeide hij onder het stoppen van zijne pijp. Maar wij hebben een jonker die ook van philosopheeren houdt; praat eens met hem; hij maakt ook verzen. Ik had den kapitein reeds in Rusland ontmoet, maar eerst in den Kaukasus had ik hem leeren kennen. Zijne moeder, Maria Ivanoffna Chlopoffa, bezat een klein landgoed en woonde twee wersten van mijn bezitting af.
"Hij slaapt voorzeker reeds als een roos," zeide Rosio: "Het ware verkeerd geweest indien hij den jonker gezien had, doch mij dunkt...." "Hij moet ongedeerd van hier vertrekken," viel Van Rodenberg hem in de rede: "Hij kan mij geen kwaad. Ik verwijt hem des noods dat hij lafhartig achterwege is gebleven. Al wilde hij ook het voorgevallene bekend maken, het zal mij niet deren.
Even achteloos als de vorige reis, deed Joan den bal over de baan rollen, en wierp, evenals de vorige reis, den koning om. "Zie mij zulk een geluksvogel eens aan!" riep de Jonker van Scherpenzeel uit: "hij raakt slag op slag, zonder er eens naar om te zien." Hij speelde; maar zoowel hij als Botbergen misten hun worp en Joan werd als overwinnaar begroet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek