Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 mei 2025
Als jonker van Zonshoven, door mijn moeders moeder aan den generaal geparenteerd, zou ik vermoedelijk niet onwelkom zijn, hoewel von Zwenken zich geheel heeft teruggetrokken uit de conversatie en noch gasten noch bezoekers meer ontvangt.
Deze laatste woorden had Van Rodenberg gericht tot een jonkman, wiens gelaat de ontegenzeggelijkste sporen van een verwaarloosd leven droeg. Arends stond op, trad naar Alonzo toe, en bood hem zijne hand. Doch Alonzo, niet gewoon zijne vriendschap zoo terstond weg te schenken, hield zich alsof hij die aanbieding niet bemerkte, en boog zich voor den jonker.
Hij legt zijne hand in de zijne, en zegt: "En aan U, mijn trouwe knaap, draag ik de zorg op, niet alleen voor mijn kasteel en voor mijne overige bezittingen, maar ook voor het dierbaarste, dat ik bezit" voor mijne lieve gemalin. We beleven vreemde tijden, Jonker, en niemand weet tegenwoordig, of de dag van morgen vrede of oorlog zal brengen.
De dokter meldde mij ziek aan de koorts, wat op zichzelf waar was; had de commandant de ware toedracht van zaken gekend, dan zou onze jonker, wiens promotie al geteekend aan boord was, om bij onze aankomst op de Bermudas uitgereikt te worden, zeker niet benoemd zijn.
"Bij St. Joris, dat was bijtijds!" riep Jonker Jan, terwijl hij Fulco vol vreugde de beide handen drukte. "Jongen, je hebt er eer van; onze Heer is gered! Kom mede, naar den burcht, naar de Edele Vrouwe, wier dankbaarheid grenzenloos zal zijn." "Naar den burcht!" riepen allen. "Leve de dappere Fulco!" De vijand is voor de poort!
Ik geloof, dat hij een eenig kind heeft, een jongetje van ongeveer zes of zeven jaar. Dat kind moesten we in onze handen zien te krijgen. Dan zou in elk geval Heer Gijsbrechts leven gespaard zijn." "Dat is een goed plan, Fulco!" riep Bertha uit. "Zoo moest het kunnen! Wat zou ik blij wezen!" "'t Zou een handige zet zijn," meende de Jonker. "Die Fulco weet, geloof ik, overal raad op.
Zij waren aan eene ronde tafel gezeten; half achter den president zat een schrijver; Moore's »zeevaartkunde" lag voor hem, met een zeemansalmanak, lei, griffel, papier en inkt. De bevende jonker kwam nader, en toen hij zeer eerbiedig zijne boeken en getuigschriften van matigheid en goed gedrag aangeboden had, werd hij verzocht te gaan zitten.
Ze zijn me veel te stil. Als er maar geen verraad gepleegd wordt." "Verraad?" vroeg Dodo verwonderd. "Wie zou nu verraad kunnen plegen? Ieders trouw is boven twijfel verheven." "Hoor, Dodo, hoor, daar verwijderen zij zich!" viel de jonker hem in de rede. "Zij trekken den burcht om! Zie, zie, die donkere massa daar, dat zijn ze! Ze bewegen zich in de richting van de Zuiderpoort. Bij St.
Machteld ontknoopte de groene sluier die in haar hulsel hing, en gaf dezelve met een minnelijke glimlach aan de Jonker. "Daar!" sprak zij, "Dit diene u tot gedachtenis dergene die aan u gedurig zal denken. Dit is mijn geliefde kleur." De ridder ontving dit pand op de ene knie gebogen en bracht het met een dankbare blik aan zijn lippen. "O Machteld!" riep hij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek