Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 mei 2025
"Dat's heel wat anders: maar excuseer mij, jonker, ik stel te veel belang in mijne vriendin, mijne zuster zou ik haast moeten zeggen, om mij niet eene vraag te permitteeren aan u." "Vraag, mijn besten kapitein! ik zal u in oprechtheid antwoorden."
"Met blijdschap zal ik met u gaan, Jonker!" zeide de Gravin, op wier gelaat een diepe ontroering leesbaar was: "met onuitsprekelijk veel genoegen zal ik uw vader zien. Verschoon mij, indien ik u onbekend beleedigd heb, en laat deze kus u het vermaak uitdrukken, dat mij deze ontmoeting verschaft.
"Zoolang mijn arm een zwaard kan voeren, zal haar geen leed genaken." "Ik wist, dat ge dit zeggen zoudt, en had geen ander antwoord verwacht. Heb dank voor die woorden. Doch daar hoor ik haar aankomen. Laat ons nu eene wijle alleen." De jonker vertrok en Bertha kwam binnen. Ook zij was gekleed om uit te gaan; zij wilde haar echtgenoot een eindweegs vergezellen.
Uit het wapen van IJselstein, dat op zijn lijfrok en ook op het dekkleed van den zwarten hengst, dien hij berijdt, gestikt is, raadt gij, dat hij tot het Huis van Heer Gijsbrecht behoort. Het is Jonker Jan van Asperen, de schildknaap van Gijsbrecht. Hij telt ongeveer zeventien jaar, en al kan men hem geen schoonen jongeling noemen, toch is hij flink gebouwd.
"Arm dier!" hervatte Joan: "van morgen had hij geen lucht, maar liep gestadig aan mijn zijde, als had hij een voorgevoel, dat ik hem verlaten moest." "En waarom neemt gij hem niet mede? Er valt overal in de wereld te jagen." "Wat zou ik meenemen?" vroeg Joan: "heb ik iets, dat ik het mijne noemen kan?" "Kom kom! Jonker. Veltman is uw eigendom.
Op z'n hoofd had-i 'n zoogenaamd schotsch-mutsje, zooals ligt-matroosjes gaarne dragen. Twee jockey's brachten 'n schoon paard voor, dat door den een by den teugel werd gehouden, terwyl de ander den stygbeugel hield. Dat 's god-straf-me-n-'n jonker! zei 'n sjouwerman. As de bliksem zes man 't grietje-want in, om dat vet in 't blok te klaren!
"Goê mergen en goê jacht, Jonker!" zeide de Portier: "zie den page maar voor geen fezantenhoân an: je mocht anders dien sinjeur kakelbont ereis een pijl bij vergissing in zijn dikste vleesch zenden."
Te 's-Hertogenbosch luidt zij als volgt: Langen tijd geleden leefde te 's-Hertogenbosch een Jonker, die aan God noch gebod geloofde en een zeer zondig leven leidde. Op zekeren avond twistte hij in een drankhuis over de vraag of er na den dood nog een leven is, en hij hield staande dat, wat dood is, dood blijft.
En Eva, neen, haar ouden stadgenoot had ze niet verloochend, maar ze heeft hem aan den jonker voorgesteld: als een jong vriend van haar papa, als een groot muziekliefhebber met wien ze vroeger wel eens duo's heeft gezongen en quatre-mains gespeeld. Toen Eva met den jonker is weggereden, neen, toen heeft Donerie bij de oude tante geen rust meer gehad.
"Pour les amateurs!" hernam de ander: "Neen, dan zou mij de blonde toch beter bevallen; mooi is zij in 't geheel niet, maar nog al gevat, tamelijk geestig, en gevoelig...." "Als die tang," viel de luitenant zijn vriend met zachte stem in de rede. "Je laat me niet uitspreken," hernam de jonker: "gevoelig op het punt van geboorte, meen ik." "En op het punt van geld," fluisterde de officier weder.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek