Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
In "Het Zwart Paard" dronken zij een borreltje, waarschijnlijk omdat het schenken van sterke dranken nu verboden was. Zoo kwamen zij terug op hun verhaal. Wanneer zij Sander vertelden wat zij gezien hadden, weerstreefde hij woest: Dat is niks, laat ze maar vechten!... Snepvangers, al huilde hij met de wolven, hield in die dagen het meest van den zachtzinnigen Miranda.
"Wel, wel, dat 's verschrikkelijk!" "En as ze me noe is doodschiete, wat zal m'n meutje dan jule!" 'T was of de kerel gek werd zoo stelde hij zich aan; hij zette een mond open als een bakkersoven en huilde als een wervelwind. Eindelijk kwam onze Schout bij Nacht ook aan en toen hij mij zoo zag gieren van het lachen, zeî hij: "Dat moet je niet doen, Huib!
In de bedstee huilde een kind. Afleiding gaf dat, daar Essie ging sussen en Eleazar, òpschrikkend, luisterde mee-knikkend naar het nieuwe gepraat.
"Snauw nou zoo niet... Kan ik d'r wat an doen?" "Hoe komt 'n mensch an zóó'n gebit!... Je had met 'n rentenier motten trouwe! Je ruïneert de zaak met je tanden!" "Kan ik d'r wat an doen."... "Nou nog blerren ook!... Wil je me met rust laten!... Zal je me laten slapen! Is 't uit!... Is 't uit!... Ik heb d'r genog van! Wil je hebben dat 'k d'r uit spring!" Zachtjes huilde ze onder de dekens.
"O, dat weet ik niet," huilde Jan, terwijl de modder hem van de kleeren droop. "Maar als je getroffen bent, moet het je toch ergens pijn doen?" zeiden de andere jongens. "Och ja, dat weet ik wel, maar ik ben zoo geschrokken," kreunde Jan. "Dat is niet erg, als je maar niet getroffen bent. Je bent anders lang geen held, dat verzeker ik je. Dus hij heeft je echt niet geraakt?"
Een kind dat den geheelen dag en misschien den halven nacht in een eenzame schemerlichte cel heeft gehuild en vervolgd wordt door angst, kan zulk grof afschuwelijk voedsel eenvoudig niet eten. Zoo huilde het kleine kind waaraan de bewaarder Martin de koekjes gaf, op Dinsdagmorgen van honger, en was volkomen onmachtig het brood en water dat het voor ontbijt gekregen had, te nuttigen.
Je vader is van-middag overleden, zeî hij bedaard en hoogst ernstig, en hij hield haar den telegram voor. Zij nam dien niet aan, andwoordde niet, ging weêr op den stoel, waar ze daar-zóo over alles had nagedacht zitten. Met wijd open oogen keek ze Jozef strak in zijn gezicht. Twee dikke tranen vielen op haar licht bruine japon. Zij huilde een oogenblik stil en hevig.
Het was doodsgelui in een anderen vorm, dat hoon voegde bij de waarschuwing. De dag ging voorbij. Dag! Er was geen dag; hij was even gauw verdwenen als verschenen en weer werd het nacht; de nacht, zoo lang en toch zoo kort; lang door zijn vreeselijke stilte en kort door het vluchtige der uren. Het ééne oogenblik tierde en vloekte hij, het volgende huilde hij en trok zich de haren uit het hoofd.
Zoodra zij den sidderenden Sancho zagen, riepen zij met luider stem: "Te wapen! Te wapen! Op, heer stadhouder! Tallooze vijanden overstroomen het eiland, en zoo uw krijgsbeleid en uwe dapperheid ons niet redt, zijn wij reddeloos verloren! Grijp de wapens op!" "Maar lieve tijd, waar zal ik mij mee wapenen?" huilde Sancho het uit.
Paul kende al lang de ruime harten van den vee-arts en zijn vrouw, hun groot vermogen om met anderen mee-te-leven; maar 't verbaasde hem toch nog zoo gauw begrepen ze wat er gebeurd was, zoo met enkele woorden-en-gebaren, en een lach.... De juffrouw huilde even, en ook Van Biesen was ontroerd; hij knipte met de oogen, stond te draaien, hij wist aanvankelijk niet veel te zeggen.... Maar toen Annie hem een hand gaf en bewogen zei, dat ze zoo blij zou zijn als ze op zijn hulp en vriendschap mocht rekenen, scheen de beslistheid plotseling in hem weergekeerd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek