Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
Zij merkte wel, hoe het rondom haar huilde en bruiste, hoe allerlei afschuwelijke stemmen door elkaar balkten en kwaakten, maar zij sloeg de oogen niet op, want zij gevoelde, dat het zien van al het weerzinwekkende en ontzettende, waardoor zij omgeven werd, haar in ongeneeslijken, vernielenden waanzin zou kunnen storten.
Het scheen haar, als was ze daar plotseling in een kamer neêrgegooid van een pas nieuw getimmerd huis, dat nog wrak stond, waarin de wind vrij speling had, dat elk oogenblik in kon storten. Zij was alleen, heel alleen. Zij sprak een taal, die niemant verstond. Zij huilde tranen, en niemant wist waarom. Iedereen was haar vreemd; zij was vreemd aan iedereen.
O, ik kan het niet vergeten, ik heb het nooit kunnen vergeten, die wanhopige smart, die machtelooze wanhoop. Ik wilde het papier niet op mijn rug hebben, ik wilde niet. Ik worstelde tegen, huilde, trapte, maar 't gaf niet. Eenige volwassenen zijn met elkaar sterker dan een bewaarschoolkind, en het moest. Schreeuwende werd ik den winkel uitgesleept, de blauwe stoep over, de straat op.
Het geluid kwam al nader, en eindelijk klonk het vlak bij hem. Hij sprong pijlsnel vooruit, en greep den ondeugd bij den kraag. "Ha, schelm!" schreeuwde hij, "dat had-je niet gedacht, hé? Wacht, vriend, ik zal je die grappen eens en voor altijd afleeren!" "O, neen, neen," huilde de jongen, die niemand anders was dan Bruin Boon, "ik heb het niet gedaan, echt niet!" Nu, dat was waar.
Geen zucht, geen geritsel werd meer in die vergadering vernomen, waarin weinige minuten vroeger een ware orkaan van hartstochten huilde. Dat was waarlijk de kalmte na den storm. Daarenboven merkte men wel op, dat Robur de man was, zooals hij zichzelven beschreef.
Nieuwe klanken dringen duidelijk in het kamertje. "Lenora erkende den toon dezer stem. Alsof een bliksemslag haer hadde getroffen, vloog zy met eenen enkelen sprong en angstig kermend tot de deur, sloeg ze toe en bleef met de hand en schouder er tegen drukken. "Lenora, om Gods wille, wat vreest gy?" riep de bange vader. "Gustaf, Gustaf!" huilde de maegd. "Hy is daer! hy komt!
Als het dag wordt, schijnt het bijna alsof alle bloesems, die de tijd op het gelaat van anderen ontbladerde, op dit gezichtje werden uitgestrooid, midden in den nacht, terwijl buiten de winterstorm huilde in de duisternis. De nachtwacht gaat verder: "Twaalf uur heeft de klok; bewaar je vuur en licht!" klinkt zijn eentonige roep.
Toen riep zij Gilbert terug en verzocht hem haar naar het slot haars vaders terug te voeren, maar Gilbert vreesde, dat de reus het net zou scheuren. De gevreesde man ontwaakte en huilde zoo vervaarlijk, dat de heuvels van zijn geroep daverden.
De koeien, die er gerust te grazen lagen, sprongen verschrikt op en liepen in groote verwarring weg; er waren er bij die al waterend weghuisden, met de pooten uiteen en den staart recht omhoog. "Kom!" huilde Pallieter. "Mor 't water!" riep Marieke bevreesd. "Water, water, water! Over het water!
Hij staat op me te loeren daar om den hoek." "Ja, zoowaar, ik ruik hem al!" zei de hond. "Dien zullen we wel gauw wegjagen." En de hond holde weg, zoover zijn ketting reikte, en blafte en huilde een heele poos. "Nu denk ik niet, dat hij van nacht weer terug zal komen," zei de hond. "Er is meer noodig dan een beetje geblaf, om dien vos bang te maken," zei de jongen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek