United States or Germany ? Vote for the TOP Country of the Week !
Weet je wie je bent en wat je bent?« »O ja, ik weet er alles van,« antwoordde het meisje met een hysterischen lach, terwijl zij in een armzalige poging om onverschillig te schijnen, haar hoofd heen en weer wiegde. »Hou je dan ook bedaard,« voegde Sikes haar toe met een snauw, zooals hij gewoonlijk gebruikte wanneer hij zijn hond aansprak, »of ik zal je voor een flinken tijd stom maken.«
In de taveerne van Nilus waren zij nièt geminacht, werden zij broederlijk ontvangen, welkom geheeten. En waarom ook niet! Was Nilus zelve niet maar een vreemdeling èn een caupo, dus ook een "veracht" bedrijf-uitoefenaar; was onder deze zuipers wel éen "geachte" Romeinsche burger te vinden; waren dit niet allen "verachte" schepselen: deze gladiatoren, deze matrozen, dit naamlooze volk van Suburra-bezoekers, déze dieven, weggeloopen slaven, deze Christenen? Dat sinistere troepje daar ginds: een beul tusschen zijn twee geeselslaven en de lijkedragers, die zich bij hen hadden gevoegd somber keken zij over hunne kroezen, meestal stilzwijgend, nu en dan met een enkel donker woord gefluisterd tusschen hunne barre, barsche, stoppelgebaarde smoelen van ruwe mannen, hun verweerde koppen ruig donker doemende uit den walm van vette keuken- of lampenolie en stoom uit druipnatte kleêren hadden zij en hunne gelijken wel het rècht komedianten te minachten? Neen, zij gevoelden zich gemeenzaam met hen; zij schikten hun plaatsjes in; zij stonden hun hunne kroezen af, nu Nilus er te kort kwam en de komedianten, om hun alleen intellectueelen trots, verbroederden dadelijk, gevoelden zich dadelijk thuis met de gemakkelijkheid van overal door heen rollende zwervers, sloegen blijmoedig kwinkslagen, joligden, zèlfs met de Gallen, die de anderen meestal noóit anders dan met een snauw van zich af duwden. Want de Gallen, d
En in dat gevoel slaagde het antwoord in eens, schreef hij even kort en zakelijk, maar als een snauw, als een dadelijken beet van zich af: "ik wil niet langer worden geplaagd, laat me met rust." Maar een woord was gezaaid en het groeide tot een heel ding in zijn jong leven.
Wat ik zelf moet behandelen leg ik op 'n stapeltje en de rest verdeel ik onder de bedienden, en zenuwachtig van verlangen vergeet ik hun er bij te zeggen sommige dingen, die ik wil dat ze schrijven, zoodat ze dan later, als ik je brief zit te lezen, komen vragen: meneer dit en meneer dat, en dan snauw ik ze af met: ja, ja, ik kom bij je, laat me nou toch even met rust.
"Snauw nou zoo niet... Kan ik d'r wat an doen?" "Hoe komt 'n mensch an zóó'n gebit!... Je had met 'n rentenier motten trouwe! Je ruïneert de zaak met je tanden!" "Kan ik d'r wat an doen."... "Nou nog blerren ook!... Wil je me met rust laten!... Zal je me laten slapen! Is 't uit!... Is 't uit!... Ik heb d'r genog van! Wil je hebben dat 'k d'r uit spring!" Zachtjes huilde ze onder de dekens.
De zusjes en broertjes gilden en tierden weer als vóór Neels waarschuwenden snauw, die ze even zoo plotseling had stil gemaakt. Jansie, éérst het bezonnen en bedillende kind-moedertje, had langzamerhand al haar waardigheid ingeschoten, lachte en stoeide nu zelf om 't hardst mee. Ze verdubbelde zelfs de rollen, morrelde er een heele comedie omheen.
De vrouw begint de verklaring van het voorgevallen ongeluk met deze snauw: "Welnu, wat zal het worden, zot getrek! Zijt gij van zin ons op te slokken?" De vader werpt een doodenden blik op zijne vrouw, doch antwoordt niet. DE MOEDER. Wel, hebt gij het van uw leven gezien met al uwe dwaze grillen! Dat trekt een gezicht gelijk de kwade moordenaar. Och arme! Moet gij daar zoo een leven om maken?
Daarbij bespeurde hij ook zaden van amores secos aan de broek en de mouwen van 't hemd des slapenden. Deze ontwaakte eindelijk, wreef zich zijn eene gezonde oog uit, en ontving den man met een snauw. "Ik wou een mis bestellen, meneer!" antwoordde hij op een toon van verontschuldiging. "Al de missen zijn al afgeloopen," zeide daarop de eenoogige zijn toon wat verzachtend.
Naast achter den pijper zaagde een hand heen en weêr over een snaartuig, over een rommelpotachtig ding. Maar Johan voelde een stomp en toen een ruk aan zijn tasch, hij raakte naar achteren; een snauw ging recht uit den donkeren baardsmoel van een wilden kerel zijn gezicht in; twee haatoogen, dat was het laatste wat hij zag. Hij was 't gedrang uit met plotseling veel luchtkou om zich.
Dus als je soms van plan bent, te spreken zonder verlof, doe dan eerst je gebed.« Om het effect van zijn waarschuwing te verhoogen, gaf Mr. Sikes een snauw en ging toen voort: »Zoover ik weet, is er niemand, die erg veel naar je zou vragen als je er om koud was, dus hoefde ik niet eens zoo duivels veel moeite te doen om je alles uit te leggen, als 't niet tot je eigen bestwil was. Verstaan?«
Woord Van De Dag