Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 oktober 2025
"Huil ik ooit, Ulrica! weet je niet? toen ik laatst uit den boom sloeg, waar ik dat vogelnestje voor u krijgen zou, toen deed ik mij braaf zeer: maar ik huilde toch niet." "Neen! lieve Joan! als je je zeer doet, huil je niet: dat mogen alleen de meisjes doen; doch toen vader u laatst beknorde, omdat je het achterhek hadt opengelaten, toen huilde je wel."
Ik wil niet hopen.... zooeven nog heb ik bij Dominee uw vroomheid geprezen." "Kom! kom! gekheid, wijfje-lief! is het geen mooi kind? Kijk eens, wat schoone blonde krullen!.... en die schelmsche zwarte kijkers, die hij zeker van zijn vader heeft.... Kom jongen! huil niet: hier is lekkers!" "Niet lekkers! naar beneden!" riep het kind.
»Ach,« zei de man, »ik ben zoo droevig; het is toch niet goed, hij had mij toch goeden dag moeten zeggen.« Tegelijk begon hij te eten, en zei: »Marleentje, wat huil je toch? Je broertje zal wel terug komen. Hé, vrouw,« zei hij, »wat smaakt mij dat eten goed, geef mij nog meer!« En hoe meer hij at, hoe meer hij wilde hebben.
"Dat weet ik niet. Zij was boven bij Joan: en daar is zij flauw gevallen." "Och dat hartje! toe! geef haar aan mij, je draagt haar zoo onhandig. Nu, mijn engeltje!" vervolgde zij, het kind met de vlakke hand op den rug tikkende: "huil maar, dat zal u goeddoen. Lieve Hemel! dat had Mevrouw zaliger moeten zien.... maar wat is er toch gebeurd, schatje?"
Het ventje keek eerst met een begeerigen blik naar de rest van de lekkere boterham, de dikke aardbeien en het schoteltje room en wou er toen volstrekt wat van hebben. Daar hij er vreeselijken trek in had, zou er stellig een huil- en schreeuwbui op gevolgd zijn, als de oudste geen medelijden met het hongerige kereltje had gekregen en hem goedhartig had laten meedeelen.
"Ulrica!" riep hij: "lieve Ulrica! huil toch niet: lieve beste zusje! ik zal alles doen wat ge wilt: och! kom toch bij u zelve." Dan zijn roepen was vergeefs en het meisje bleef stokstijf in zijn armen liggen. Vreeselijk kwam hem nu de gedachte voor den geest: "zij leeft niet meer! Ik ben de oorzaak van haren dood.
Huil maar niet, Bets, het is jammer, maar niets gaat goed deze week, en Piet is er het slechtst afgekomen. Maak het rouwkleed maar en leg hem in mijn kistje; en na het diner zullen wij een begrafenisje hebben," zei Jo, met een gevoel, alsof zij heel wat op zich genomen had.
En hij vond Eve flauw en kinderachtig: hij herkende niet meer zijne flinke dochter, met wie hij de wereld had doorgereisd onvermoeid en krachtig in dit gebroken schepsel, dat van weedom smolt. Sta op, Eve! sprak hij hard. Lig daar niet op den grond. Je zal nog eindigen me boos te maken met die dwaasheid. Waarom huil je nu? Om niets, om gekkelijke hersenschimmen. Ik wil dat niet meer in je dulden.
Derhalve deed hij het venster open, en vroeg het kleine meisje hoe zij heette. "Effie," antwoordde zij snikkend, "Effie Bingham. Ik kom naar paatje zien." "Goed, liefje, huil maar niet zoo; uw paatje is hier. Kom, laat mij u binnen tillen." Nog een oogenblik, en door het open venster vertoonde zich het liefste gezichtje, waarmede een kind van zes jaar begiftigd kon zijn.
Ja, heer, bekende Cecilius, een arm om Cecilianus, die, bang nog, huilde tegen hem aan. En tot Cecilianus: Huil toch niet. Spelen jullie....? Tijdens de Megalezia, heer. In het Theater van Pompeïus. Bij Pollux, jullie zijn een paar aardige komediantjes dan. Slaven? Ja, heer, van onzen dominus-gregis; u weet wel, Lavinius Gabinius: zijn troep is heel beroemd.... Lavinius Gabinius, zeer zeker!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek