Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 oktober 2025
Khamis was eigenlijk de eenige, die zijn koelbloedigheid bewaarde. Hij had twee revolvers in zijn gordel, de karabijn in de hand en wachtte, wat gebeuren zou. Urdax raasde en tierde over het verlies zijner goederen en scheen aan het dreigend gevaar weinig te denken. Llanga toonde wel is waar geen vrees, maar volgde Max Huber op den voet.
John Cort, Max Huber en Khamis voegden zich dadelijk bij hem en een paar minuten bleven zij scherp luisteren, gereed om in geval van nood dadelijk te vluchten. Maar noch in de hut, noch daar buiten werd eenig gerucht gehoord. Max Huber trad het eerst binnen, op den voet gevolgd door de anderen, die de deur achter zich sloten. De hut bleek te bestaan uit twee ineenloopende vertrekken.
En nu hij dat woord hoorde, herinnerde John Cort zich eensklaps weder, dat hij op dien nacht, terwijl hij waakte, het ook gehoord had, zonder dat hij het zich verklaren kon en thans deelde hij dit voorval aan Max Huber mede. "Zou die professor Garner werkelijk gelijk hebben?" vroeg zijn vriend. "Zouden er apen zijn, die kunnen praten?"
Den volgenden morgen werd de reis hervat met den kleinen passagier, waarvan Llanga niet wilde scheiden en dien hij behoedzaam onder het bladerdak op het vlot neerlegde. Dat hij behoorde tot een apenfamilie, hetzij dan van de chimpanzees, gorillas, mandrils of bavianen, stond voor Max Huber en John Cort vast.
John Cort zag thans de gelegenheid om van Li-Mai eene inlichting te krijgen en zoo vroeg hij, op de hut wijzende: "Mselo-Tala-Tala?" Een knik met het hoofd was het eenige antwoord. Daar woonde dus Zijne Majesteit de Koning der Wagdies en overmoedig en zonder veel complimenten liep Max Huber naar de hut, toen de beide schildwachten hem dreigend den weg versperden.
"Zou daar een stroomversnelling zijn, of erger nog een waterval?" vroeg Max. "Neen", begon Khamis, maar hij zweeg, want een groote straal water spoot uit de rivier op. "Te deksel, er zijn hier toch geen walvisschen!" riep Max Huber. "Neen, maar wel nijlpaarden", antwoordde de voorlooper. Daar klonk een geweldig geblaas en de geweldige kop van een nijlpaard verscheen even boven het water.
"Het is het orgel van dokter Johausen", fluisterde John Cort. "Ja, dat moet", antwoordde Max Huber, "en nu begrijp ik, hoe ik in den nacht voor wij in dit dorp kwamen, de wals uit de Freischütz heb kunnen hooren." "En daar heb je mij niets van gezegd, Max!" zei John Cort verwijtend. "Ik dacht natuurlijk dat ik gedroomd had!" hernam de Franschman.
Max Huber legde voorzichtig aan, het schot knalde en werd door een klagend gebrul beantwoord. Het dier stortte neer, gleed langs den hellenden oever en kleurde het heldere water van de Rio Johausen met een rooden bloedstraal.
"In elk geval moeten de Wagdies dit orgel uit de hut van den dokter gestolen hebben", ging de Amerikaan voort. "Ja, na eerst dien braven Duitscher vermoord te hebben", antwoordde Max Huber bitter.
"Welnu, als hij weigert", antwoordde Max Huber, "dan zal ik hem zeggen dat hij niet waard is over deze halve negerapen te regeeren, maar dat hij koning verdiende te zijn over stekelvarkens!" Maar hoe dit zij, het plan van Max Huber was wel waard eens overwogen te worden. De gelegenheid was gunstiger dan zij zich waarschijnlijk ooit zou voordoen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek