Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 oktober 2025
En toch, als dit gedeelte van het groote woud van Oebanghi reeds bezocht was, zou dit in den Congo en in Kameroen bekend moeten zijn en de twee blanken hadden nog nooit gehoord, dat dit woud vroeger reeds doorzocht was. "Maar wat doet dat er toe", hernam Max Huber, "de hoofdzaak is of wij dat vlot kunnen gebruiken."
Hij riep John Cort en Max Huber, de boom dreef steeds nader, daar klonk eensklaps een kreet, alsof een menschelijk wezen om hulp riep, en plotseling stortte zich iets uit den boom en trachtte den oever te bereiken. Zonder recht te weten wat hij deed, zonder een woord te spreken, sprong Llanga in het water en wist het kleine wezentje te grijpen.
Na het gewone avondmaal van antilopevleesch legde men zich ter ruste, maar de slaap werd verstoord door honderden vleermuizen, kleine en groote, die eerst tegen het aanbreken van den dag verdwenen. "Afschuwelijke beesten", mopperde Max Huber, "ik heb geen oog dicht kunnen doen!" "En toch hebt gij geen reden tot klagen", antwoordde de voorlooper. "Wat zegt ge daar! En waarom niet?"
Den volgenden morgen, 11 Maart, hervatten John Cort, Max Huber, Khamis en Llanga, geheel uitgerust, hun tocht. Nog waren zij niet ver gegaan, of zij kwamen op een plek, die ongetwijfeld dikwijls door groote dieren werd bezocht, want verscheidene platgetrapte paden liepen hier in allerlei richting.
"Ja, een zeer dicht, bijna ondoordringbaar woud", beaamde de Portugees; "wilden wij het Oostelijk omtrekken, dan zouden daartoe maanden noodig zijn. Maar Westelijk komen wij aan de Oebanghi, dicht bij de stroomversnellingen van de Congo." "Maar zou het de reis niet bekorten als wij dwars door dat woud trokken?" vroeg Max Huber. "Ja, het zou een paar weken uitsparen."
"Nu, van al dat land moet Amerika ook zijn deel nemen. Er zijn hier vruchtbare streken, die slechts op ontginning wachten." "Onder die afschuwelijk brandende zon", voegde John Cort er bij, terwijl hij zijn voorhoofd afwischte. "Ba, daar let ik niet meer op!" riep Max Huber, "ik ben reeds aan het klimaat gewend en bijna een neger geworden!" "Bijna!
Zij slopen voorzichtig nog een klein eind voort, toen de voorlooper plotseling fluisterde: "Pas op, geen stap verder!" Wat was er gebeurd? De vuren waren eensklaps verdwenen. Onbeweeglijk bleef het drietal staan, dikke duisternis omgaf hen, maar daar lichtten eensklaps weder een twintigtal vuren op. "Te drommel, het is een vreemde historie", mompelde Max Huber.
Als zij op de vogeljacht gingen, schoten zij die met kleine pijltjes en ook op groote dieren, antilopen, buffels, misschien zelfs op den rhinoceros jaagden zij in het woud met goed gevolg. Max Huber had hen op die tochten gaarne vergezeld, zoowel om hunne wijze van jagen te leeren kennen, als om een poging te wagen tot ontvluchting.
Erger was, dat de voorraad patronen niet zoo bizonder groot was. John Cort, Max Huber en Khamis waren wel gewapend met voortreffelijke karabijnen en revolvers, maar wat baatten hun die wapens, als kruit en kogels ontbraken!
De traliezijde was naar het Noorden gericht en dus het minst blootgesteld aan schadelijke winden. Eenige kleine reparaties waren echter noodig, een paar planken zouden vernieuwd moeten worden, evenals een paar palen, die in den vochtigen grond waren beginnen te rotten. Maar waarom zouden Max Huber en zijn makkers het zich daar moeilijk mede maken?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek