Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 oktober 2025
Zwijgend bleven zij staan, hopende, dat het wezentje weer zou gaan spreken en terwijl Llanga zijn gelaat met water bette, opende het eensklaps den mond en stamelde met zwakke stem: "Ngora!... Ngora!" "Te deksel, nu hoor ik het ook!" riep Max Huber.
Het was een Afrikaansche katoenboom, wiens wortels een goede legerstede aanboden. "Het bed is opgemaakt", schertste Max Huber. "Het is wel geen springmatras, maar wij slapen toch onder katoen!" Met eenig dood hout werd een klein vuur aangelegd en het eenvoudige avondmaal daarbij gebruikt.
"Toch kunnen wij hier niet blijven", zei John Cort, nadat zij lang en breed beraadslaagd hadden, "en ik zou voorstellen om maar dadelijk op weg te gaan." "Maar welken kant uit?" vroeg Max Huber. "Komaan!" hernam John Cort ongeduldig, "wij zijn hier toch niet met onze voeten aan den grond vastgeworteld, zou ik denken!... Wij kunnen tusschen de boomen doorloopen en zien waar wij uitkomen."
Door een schot was zij inwendig in twee kamertjes verdeeld; het achterste, bestemd voor de twee jongelieden John Cort en Max Huber, zooals wij reeds gehoord hebben een Amerikaan en een Franschman, het voorgedeelte in gebruik bij een Portugeesch koopman, Urdax genaamd, en den "voorlooper" Khamis.
"Het is voor hen zeker een feestdag", antwoordde John Cort. "Mselo-Tala-Tala", zei Lo-Mai eensklaps, bij het binnenkomen. "Vadertje met zijn bril", vertaalde Max Huber en hij snelde naar buiten, meenende dat de Koning op dit oogenblik voorbijkwam. Hij werd echter teleurgesteld, er was geen schijn of schaduw van Zijne Majesteit te bespeuren, maar wel zag hij, dat het in het dorp erg rumoerig was.
"Wij kunnen hem zóó niet achterlaten, het is onze plicht hem te bevrijden..." "Maar als hij niet mee wil?" vroeg John Cort. "Dat zullen wij onderzoeken", hernam Max Huber. Men begrijpt, dat het niet gemakkelijk zou zijn den zwaarlijvigen Duitscher mede te slepen, daarom namen de drie mannen hem bij de armen en poogden hem op te beuren, maar met buitengewone kracht wierp hij hen van zich af.
"Wees zuinig op uw patronen!" riep de voorlooper Max Huber nog na. Daarop begon Khamis met John Cort allereerst naar geschikt hout te zoeken om een vlot van te maken, want hoe eenvoudig dit ook zou worden samengesteld, hout was er in elk geval voor noodig. Maar zij hadden geen andere werktuigen dan een bijl en een paar zakmessen en daarmede konden zij bezwaarlijk de woudreuzen vellen.
De dragers, die in Nghila terugkeerden, konden niet met duidelijkheid uitleggen, waar zij hem verlaten hadden, en nu waren twee jaren verstreken, zonder eenige tijding van den dokter of zijn trouwen bediende. Maar John Cort en Max Huber leerden er nu iets meer van. Zij wisten thans, dat dr.
"Nu, ik geloof toch, dat de Amerikaansche regeering op een goeden dag haar deel zal komen eischen van die groote Afrikaansche taart!" antwoordde Max Huber, "er is nu reeds een Fransch Congo, een Belgisch Congo, een Duitsch Congo, zelfs een Onafhankelijke Congostaat, en van al dat land, dat wij nu reeds drie maanden doorkruisen...." "Als touristen, Max, niet als veroveraars!"
"Een buffel!" riep Max Huber, zijn karabijn richtende, "die zal ons een heerlijke schotel leveren!" Khamis wendde het roer eenigszins, zoodat het vlot tot op dertig meter den oever naderde. De buffel scheen niet van plan om heen te gaan; hij stond onder den wind en kon dus met volle teugen de frissche lucht opsnuiven, zonder het gevaar te bemerken, dat hem bedreigde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek