Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Maar nu, lieve, vertrouw ik dat gij de noodzakelijkheid inziet, en begrijpt dat ik het beste gedaan heb wat de omstandigheden veroorloofden." "O ja, ja," antwoordde Mevrouw Shelby haastig en futselde verstrooid met haar gouden horloge. "Ik heb geene juweelen van eenige waarde," vervolgde zij peinzend, "maar zou dit horloge niet iets kunnen doen? Het was duur toen het gekocht werd.
En vlug wipte ze de deur uit, de trap af, eene gang over, nog eene trap af en zóó in eenen door, tot ze in den kelder was. Daar stopte ze het horloge in een donkeren hoek en wip weg was ze weer. Een paar minuten later lag Hilda weer rustig achterover mét haar boek in de hand. "Ziezoo," dacht ze, "roep me nu maar, ik hoor je toch niet."
"Klaar zet jij je glas ook wat verder op, anders gebeurt 't weer." "Wil je nog een stuk, Dolf?" "Dank u." "Kom neem nog 'n pootje." "Dank u." "Ze moeten op in 't ouwe jaar." "Nee ik neem liever een stukje tong." "Heb ik niet gezegd, dat je gerust een had kunnen laten staan?" "'t Is morgen ook goed." "Vier minuten voor twaalf!" "Pa, kijk eens op uw horloge!" "Ik heb de klok straks gelijk gezet."
Uw horloge zal ik u laten houden, want gij moet kunnen zien, wanneer het oogenblik daar is om mij te verdrijven, maar indien gij mij niet uw mooisten bracelet, uwe mooiste broche, uw mooiste oorbellen tot onderpand geeft, zal ik niet gelooven dat gij het eerlijk meent."
Houd je toch stil!" Maar Elsje had het niet gehoord. Zij was veel te veel vervuld van het bezit van haar horloge en druk in gesprek met grootmama en mevrouw d'Ablong. "Hoe maakt Liesje het toch?" vroeg ze, toen Louise later een praatje met haar maakte, "vindt ze het nog zoo prettig op school en is ze alweer gegroeid?"
"Zoo uw horloge en deze klok verschillen, zal het wel aan de laatste haperen." "Of aan de wegen, die mij belet hebben, genoegzaam spoed te maken. 't Is of ik altijd...."
Cyrus Smith keek van tijd tot tijd op zijn horloge, om vooral het oogenblik niet voorbij te laten gaan, waarop hij de zon kon schieten. Dit geheele gedeelte van het eiland was zeer onvruchtbaar tot aan het punt, waar de baai der Vereenigde Staten eindigde, dat men kaap Zuid Mandebule genoemd had. Men zag er slechts zand en schelpen, vermengd met stukken lava.
«Twaalf minuten over vieren," zei de boer die op zijn horloge gekeken had. Beneden was het spelen weêr hervat met al het kleine vertoon van theaterspel. De stier rende opnieuw rond met het wuivende lint op zijn van bloed druipende bast.
„Natuurlijk!” „Ook en-gros?” „Zeker!” „Kan ik U een oogenblik spreken?” „Ja, hm!.... ik sta op ’t punt om uit te gaan.” „’t Is een dringende zaak, meneer, een particuliere aangelegenheid, die geen uitstel duldt.” „Hum! Hum! ik moet iemand van ’t spoor halen, maar..” Bommers keek op zijn horloge, „een paar minuten heb ik nog over. Wanneer u dus....” „In ’n paar minuten?
Van top tot teen was hij in 't zwart gekleed, dat wel kaal, maar zindelijk was; een ketting met zware cachetten, die uit zijn horlogezak te voorschijn kwam, deed er een horloge in vermoeden. In zijn hand hield hij een ouden hoed. Hij ging gebogen, en de kromming van zijn rug maakte zijn buiging bij het binnentreden nog dieper.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek