Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
Toen ze 's avonds naar Lize toeging die goeie Hoefman, ze zou zien het gesprek op hém te brengen; ze wilde immers iedereen in alles helpen hoorde ze bij Levedag het jolig lawaai van vroolijke stemmen, en in de lichte gang zag ze veel zwarte ruggen en gladde hoofden, die allemaal naar iets schenen te kijken, dat heel grappig was.
"Kom, wees nou niet zoo flauw," kwam Frieda tusschenbeide, die zag, dat Hoefman 't geplaag wat vervelend ging vinden. "Hij zal even goed smaken; wie 'm akelig vindt, hoeft 'm niet te eten. Geef maar 'n mes; dan zal ik 'm snijden." "Ja, wie heeft voor de messen gezorgd?" "En voor de vorken?" "En voor de vingerkommetjes? Heb jij die misschien in je city-bag, Eddy?"
Hoefman trok zich den verwijtenden toon niet aan: "Als je per se wilt, ga ik mee," en hij keek met voldoening in haar levendig gezicht; ze had haar hoed afgezet, en haar haar sprong weerbarstig uit den stijven wrong. "Dag lui," wuifde hij, en hij voelde zich trotsch, toen ze 'm verwonderd nakeken.
Nu ging ze wel dikwijls bij Lize koffiedrinken, een ei en 'n paar appels in de mouw van haar mantel, haar broodje onder den arm, maar die was toch zoo heel anders, al had 't engagement met Hoefman haar zachter en rustiger gemaakt.
"Hé, dat smaakt; hebben jullie allemaal ook zoo'n honger?" Gerard sneed voor Go 't gehakt, reikte haar op de punt van z'n mes 'n homp over. "Ik denk niet, dat ons gesprek levendig of interessant zal worden, vóór we de tiende boterham achter de kiezen hebben." "Dit zwijgen is zeer veelzeggend," verzekerde Hoefman, "boter!" "Smeer je boterham met 't vet van je jasje." "Wie wil kreeft hebben?"
Lize was alleen nog na blijven pennen, omdat hier en daar 't dictaat haar te snel was gegaan, en Hoefman ziende, die nog draalde bij de deur, vroeg ze zijn cahier om even in te zien, verdiept in de namen en jaartallen van de schismatische pausen. "Wat 'n zalig weer, juffrouw Schermer," begon Hoefman tegen haar tafeltje leunend. "Ja... staat daar 65?" vroeg ze zonder opzien.
Hij groette nog na bij de deur, waar ze zich dadelijk in groepjes verdeelden. De Veer en Hoefman brachten Frieda naar huis, die op de Jan v. Goyenkade woonde; Han en Else trachtten samen vooruit te loopen, maar Rolands bleef bij ze, kinderlijk-onbewust van de minder-wenschelijkheid van z'n gezelschap.
Niemand zou iets van 't gebeurde aan hem kunnen zien;....deden ze dan misschien allemaal zoo: Hoefman en Otto en Han en Gerard ook? Wien kon ze nú vertrouwen, nadat ze hem zoo gezien had!
Hoefman zat naast Lize, maar de stoel aan haar anderen kant bleef geruimen tijd leeg, en er werd over "gesmoesd" onder de jongens, tot Hans, zonder opvallendheid, naast haar zitten kwam, en dadelijk begon te praten over 'n artikel in de Gids over het stamland der Indo-Germanen. "Komt Rolands niet?" vroeg Go, terwijl ze boterhammen "hakte" van den langen broodstok.
Het was zeker, dat ze kennissen tegenkwamen: De Veer in 'n open bakje, met 'n bloem in z'n knoopsgat; Coba, die met mevrouw wandelde, Gerard of Beerenstijn of Hoefman. Han werd altijd gefloten, als ze langs z'n kamer kwamen, en dan liep hij mee op, tusschen hen in, en gewoonlijk kwam na 'n poosje 'n vierde en vijfde er bij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek