Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
"Jij?" riep ze verbaasd, en probeerde zich uit de shawls en avondmantels los te werken. "Nee, stil, blijf maar liggen; ik kwam maar 's even vragen, hoe 't is met de patiënt; ik had eigenlijk gedacht, dat je naar bed zou zijn gegaan;.... je zag er vanochtend niets goed uit, en Hoefman, die ik er naar vroeg, zei, dat je erg gehoest hadt op college."
Toen Hoefman en Lize, en De Veer, en Rolands; Frieda 't laatst, die zich kalm hield, ofschoon ze er afgetobd en gebroken uitzag.
Jantje heeft 't in beslag genomen, leest er uit voor;.... schattig, zooals hij Han nadoet, zie-je, met z'n vingertje over de bladzij.... Maar zeg 's, is Hoefman nog niet klaar, en gaan ze niet trouwen?"
Ze overlegden nu alles met elkaar, en de zorg voor de nalatenschap scheen 't werk van "het dispuut" te zijn; telkens kwamen De Veer en Rolands, Beerenstijn of Hoefman met 'n rekening, 'n brief: wat Go er van dacht; en door de noodzakelijkheid van eenvoudig-practischen ernst groeide hun vriendschap in de kil-droeve dagen tot een wezenlijk, steungevend, bemoedigend gevoel.
Go dacht, hoe moe ze den volgenden ochtend zou zijn; ze zou wel niet naar college kunnen. Ze hoorde Hans, die classicus was, met den schuchteren Hoefman boomen over de studie in de Nederlandsche letteren. "Toch wel lollige lui, die ouê snuiters," vond Hans, maar Hoefman zei: "Misschien spreek ik met te weinig zaakkennis, maar behalve Hooft en Vondel lijkt 't me toch niet veel.
"Welnee; 't is niet zoo erg, dat ik 't vervelend vind nog verder te moeten, maar net zooveel, dat ik straks zal genieten, als we zitten. 't Is wel gezond je lichaam 's moe te maken; dat gebeurt ons niet dikwijls." "Nee; wat leven we altijd vreeselijk ver van de natuur." "Hé, kijk 's; daar duiken Hoefman en Lize weer op; maar wat heeft-ie toch op z'n rug? Is-tie nat geworden?
Han en ik zullen altijd met alles meedoen." "'n Tijdschrift," bedacht Hoefman, "voor wetenschap en kunst." "En daarin al jouw verzen als kunst," plaagde Wim, "we hebben je in de gaten hoor, mannetje." "Nou maar 't is waar," vond Frieda, "dat 'n tijdschrift verstandiger dan 'n kostschool zou zijn.
"Nee, die had geen zin of geen tijd; allemaal suiker en melk? " en Gerard rammelde met de groote koppen en de koffiekan. Coba gaf aan Hoefman de beste adressen voor boter en koffie op, "maar je moet natuurlijk niet te veel tegelijk laten halen; dan bederft het."
"Nee, Hoefman had gisteren nog z'n vader gesproken." "God, denk je aan een ongeluk?" "Ik weet niet, wat ik denk, Go. Je hebt 'm niet meer gezien na de vacantie, wel?" "Nee, 'k heb 'm niet gezien. Wat moeten we doen, Gerard?" "Ik wilde nu naar z'n kamer gaan, en daar 's alles doorzoeken. Misschien vind ik iets, dat opheldert." "Ik ga mee, 'k ben klaar."
Gerard Leeden, die, zonder functie, dichter bij de deur zat, begroette Go met groote hartelijkheid, en de dichterlijke Louis Hoefman, wiens sombere, magere kop vreemd naast Gerard's welgedaanheid afstak, bracht groote verwarring door al met stoelen te gaan sleepen, terwijl het voorstellen nog aan den gang was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek