United States or Senegal ? Vote for the TOP Country of the Week !
Lodewijk zag mij schuins aan, en vervolgens, zich tot de dames wendende, begon hij, waarschijnlijk om mij te vermijden, een druk gesprek met Henriëtte, zoodat zijns vaders gelaat van tevredenheid blonk, en deze nauwelijks de buigingen opmerkte, waarmede Kapitein Pulver hem begroette. Niet lang daarna kwam de boodschap, dat het middagmaal was opgedischt, en begaven wij ons naar de eetzaal.
Stuur haar het een of ander." "Wil ik haar een gebraden kuiken zenden?" vroeg mevrouw Kegge goedhartig. "Allemaal gekheid!" riep de heer Kegge uit. "Ze heeft immers geen honger. Stuur haar een paar bankjes, dat zal beter welkom zijn; een dooie is een duur ding voor zulke menschen." Henriette had zich afgewend en stond kwansuis naar haar kaketoe te kijken. Ook zij had vochtige oogen.
"Antwoord: aan Mejuffrouw Henriëtte Blaek. Schuldig bevonden! Gij krijgt een kleur spoedig tot de confessie." "Wie heeft u dat gezegd?" vroeg Suzanna, terwijl zij uit loutere verbazing een batisten hemd, dat zij opgevouwen had, weder open liet rollen. "Een irreprochabele getuige, Mejuffrouw Blaek zelve." "Gij hebt haar dan gesproken? En hoe vindt gij haar?"
"Och!" zei de laatste, "je bent er toch niet ver af; schel reis om het licht, wilje?" Nichtje gehoorzaamde, en ik verlangde naar de lamp. Het licht kwam binnen, en ik ontwaarde bij zijn schijnsel een jong meisje, misschien van de jaren, maar nog niet van de ontwikkeling van Henriette.
Henriëtte nam dan ook de moeite niet, mijn argument tegen te spreken; maar deed er het zwijgen toe: zoodat ik mij genoodzaakt zag, op denzelfden toon voort te gaan. "En ik geloof niet, dat ik ooit een speeljacht of een rijtuig bezitten zal." Dezelfde stilte. "Ik geloof, dat men zeer gelukkig kan zijn zonder een van beide."
De medewerking van enkele representatieve personen, met name van Mevrouw Henriëtte Roland Holst en van Herman Gorter, werd mij onthouden. Ik berust. Zelfs in het verbod van Gorter om wie had 't ooit gedacht! de redenen van zijn afwijzende beschikking te vermelden.
"'t Is een raar avontuur," hervatte zij: "'t lijkt wel een roman. Maar met dat al weet ik niet, of Henriëtte er wel volkomen door tevreden gesteld zoude worden. Al is die Juffer haar nicht en de dochter van een Graaf, daarom kon zij wel uw liefste zijn: 't is misschien een reden te meer om haar jaloezie op te wekken. Ferdinand man! ik kan u maar slechten troost geven.
Intusschen had ik Henriëtte als een dochter liefgekregen, en hoe meer ik haar leerde kennen en waardeeren, hoe feller verwijtingen ik mij deed van haar een vermogen te hebben onthouden, dat haar rechtmatig toebehoorde.
Over 't geheel was de houding der jongelieden voor de piano zeer vertrouwelijk. Ik had nu geen andere conversatie dan mevrouw, die mij vooreerst ophelderde dat de gebeurtenis, die "al wat in de stad smaak had verrukken zou," geen andere was, dan dat Henriette aanstaanden vrijdag op het damesconcert een obligaat op de piano zou uitvoeren.
"Ik kan u zeggen, juffrouw Henriette, dat de freule Constance jaloersch is van uw maraboe's; zij heeft u er laatst mee in de kerk gezien. Gisteren zei ze: Van der Hoogen, je kent immers de familie Kegge? Ik antwoordde dat ik de eer had er gepresenteerd te zijn. Nu, zei ze, ik kan je zeggen: ik ben ziek naar de maraboe's van de freule.
Woord Van De Dag