Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juli 2025
De kleine hinderpaaltjes belemmerden Wouter 't meest. Wilje me-n-asjeblieft even doorlaten, vroeg hy met 'n stemmetje zoo zacht, op 'n toon zoo smeekend en onderdanig, zoo uitermate fatsoenlyk en bescheiden... Wat er 'n inspanning noodig was om door al die menschen te dringen, waarvan geen enkele hem bedreigd had! Toch naderde hy de plek vanwaar-i was uitgetogen om z'n heldenfeit voortebereiden.
"Och!" zei de laatste, "je bent er toch niet ver af; schel reis om het licht, wilje?" Nichtje gehoorzaamde, en ik verlangde naar de lamp. Het licht kwam binnen, en ik ontwaarde bij zijn schijnsel een jong meisje, misschien van de jaren, maar nog niet van de ontwikkeling van Henriette.
Hebje wat in den mond? En... Arend... kunje vliegen? Wilje my meenemen? Ik zou wel willen... wat 'n ruimte daarboven... en geen school! Hoe is toch de eerste school begonnen? Wat was er 't eerst... 'n school of 'n meester? Maar die eerste meester moet toch op-school geweest zyn... en die eerste school moet toch 'n meester gehad hebben... Of zou de eerste meester vanzelf... Vanzelf?
Wouter voelde schaamte dat-i zoo'n eenvoudige zaak niet wist, en zooals meer gebeurt, hy schaamde zich nogeens, juist òver die schaamte. Wel zeker, dat wist ik wel. Ik had niet goed verstaan. Emma... wilje met my trouwen? Emma kon op 't oogenblik niet, wyl ze geëngageerd was met haar mama. Maar zoodra ze weer vry werd, zou ze zich bedenken, en dan had Wouter veel kans.
Maar gisterenavond had Sijtje hem erg geplaagd, want het was reeds de zesde dag van de jacht, en schoon Teun menig haas had thuisgebracht, hij had nog geen enkel patrijs geschoten. "Neen, Teun-broer!" had Sijtje gezegd: "haar, dat gaat nog; maar veeren kanje niet schieten; die zijn je te gauw of, maat!" "Hoeveel hoenders wilje, dat ik je morgen thuisbreng?" vroeg Teun.
Neen, dat kan niet. Kunje draaien vanzelf? Door den wind? Kunje omkeeren, andersom-draaien vanzelf? Doe 't eens, Arend... toe! Kryg de Morgenstond... gauw, gauw... pak 'm beet... mooi! Nu weer samen... karre, karre, kra, kra... steek-uit je armen... neem me mee... wilje niet? Goed Arend! Zet je hoed op... wat fladderen die linten... hoe heetje?
'k Heb van morgen al gezongen, En gesprongen: Zo verlangde ik naar dien tijd. Maar kan ik geen rijmpjes digten, Moet ik zwigten Voor mijn broêr in poëzij. Neem dan, moeder! slegts dit roosjen Van uw Coosjen. 'k Heb u tog zo lief als hij. Welkom lieve kleine zus! Welkom in dit leven! Baker! mag ik niet een kus Aan mijn zusje geven. Wilje slapen? o zij krijt! 't Zal haar wis verveelen.
Hoe, wat hamer! denkt gy, dat ik niet weet hoe jy haar gedaan hebt, en dat jy haar als een zottin door de godgantsche stad hebt laten lopen in ouwe konkelige kleêren, en dat voor een meisje die geld heeft, en altoos proper gekleet pleeg te zyn; iets dat ik ook byster graag zien mag: wat wilje nu daar van hebben, he? Jy meugt waaragtig nog wel spreken van omslag!
"Wil ik dan niet eerst gaan zeggen dat meheer er is?" vroeg Jansje. "Vooral niet, kind; ga maar vooruit, wilje?" De tuin was een lange smalle strook langs de vaart, aan welker oever de heer Bruis eenige oogenblikken te voren een weinig adem geschept had, zag allerschrikkelijkst groen, en had niet dan zeer smalle wandelpaadjes, aan weerskanten met aardbeiplanten omzoomd.
En 't vagevuur? Daar weet ik niet van. En de biecht? Gut né... Maar hoe maak jelui 't dan? Hoe meenje dat, Femke? Wel ... om zalig te worden. Ja, dat weet ik niet, antwoordde Wouter. Meenje, om in den hemel te komen? Wel zeker. Daarom is 't te doen, en dat kan niet zonder de Heilige Maagd, en zonder zoo'n boekje. Wilje dat ik je 't geloof leer, Wouter? Dan komen we samen in den hemel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek