Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juli 2025
Nogeens, en als sprak hy nu zeer in 't byzonder tot de Palatine: ... Weerhou die redenèn, prinses, die my verveelen ... De Palatine gaf er niets om. Ze schaterde van lachen ook de keizer had gelachen: het mocht dus! en ze scheen maar niet tot bedaren te kunnen komen van plezier.
Gelijk ook bij de Grieken en Romeinen gebeurde, anders zoude ons de cadans, die 'er in plaats heeft, ontslippen, of in een lang gedicht, wel dra verveelen. Ik twijfel echter of ge mijne meening wel vat; want ge moet 'er u zeeker geen juist denkbeeld van kunnen maaken, als aan 't Rijm te zeer gewoon zijnde.
Nooit te werken, nooit te lezen, Altoos in den tuin te wezen, Is het daarom dat men leeft? Klaartje lief, hou op met spelen; Ach! de tijd moet u verveelen, Dien gij aan uw poppen geeft. Somtijds spelen, somtijds lezen, Dat zal wel het beste wezen, Keetje lief! kom speel met mij. 't Zal dan zeker u verveelen, Op te houden van het spelen: Leer nu eerst, dan spelen wij.
Vader leeft met onze moeder altoos vergenoegd en blij, o Hoe lieven zij elkander, nimmer knorren zij als wij. Toont er een iets te verlangen, dan zegt de ander: dat is goed! Moeder is het best te vreden, als zij iets voor vader doet. Vader poogt altoos te weten wat de wensch van moeder is; En het geen haar mogt verveelen, geeft aan vader droefenis.
Het geheel, met zulke verschillende kleuren afgemaalt, zal, zoo ik hoop, onderrigting en vermaak zamenpaaren, zonder den geest te vermoeien of te verveelen, en het verstand te verzwakken; wel niet met de hedendaagsche pracht en luister van styl, maar door een eenvouwdig verhaal, waar van de getrouwheid het hoofd-cieraad is.
Dan krijgen wij dien besten schat, Die nimmermeer vergaat. Dan loopen we op het deugdenpad, En schrikken voor het kwaad. Mijn speelen is leeren, mijn leeren is speelen, En waarom zou mij dan het leeren verveelen?
"Weerhou die redenèn, prinses, die my verveelen... Qu'y a-t-il encore? vroeg de keizer weer. En toen een der kamerheeren hem op deze vraag geantwoord had, begon hy hartelyk te lachen. Er scheen iets nieuws geschied te zyn, dat byzonder in den smaak viel van de aanzienlykste bezoekers der zaal, want in alle loges stak men de hoofden by elkaar.
En gulzigheid en overdaad Niet mijden en veragten? Die nooit genoeg heeft voor zijn mond, Leeft zelden vrolijk en gezond. KLAARTJE en KEETJE. Altoos werken, altoos lezen, Dat moet wel verdrietig wezen: Is het daarom dat men leeft? Lustig Keetje! nu aan 't spelen; Ach! de tijd moet u verveelen Dien gij aan uw meesters geeft.
Het geheel, met zulke verschillende kleuren afgemaalt, zal, zoo ik hoop, onderrigting en vermaak zamenpaaren, zonder den geest te vermoeien of te verveelen, en het verstand te verzwakken; wel niet met de hedendaagsche pracht en luister van styl, maar door een eenvouwdig verhaal, waar van de getrouwheid het hoofd-cieraad is.
'k Heb van morgen al gezongen, En gesprongen: Zo verlangde ik naar dien tijd. Maar kan ik geen rijmpjes digten, Moet ik zwigten Voor mijn broêr in poëzij. Neem dan, moeder! slegts dit roosjen Van uw Coosjen. 'k Heb u tog zo lief als hij. Welkom lieve kleine zus! Welkom in dit leven! Baker! mag ik niet een kus Aan mijn zusje geven. Wilje slapen? o zij krijt! 't Zal haar wis verveelen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek