Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
Tegenover de Droogstoppels en Slijmeringen van 't hof plaatst M. de idyllische Hansje en den dichterlijken Albert, als een tweede Saïdjah en Adinda. Ook hier naïeve, reine menschenkinderen in wie de liefde 't gevoel voor poëzie wakker roept.
"Hansje Pansje glaasje melk omgesmijt, hè Mammi?" begon Fritsje weer, toen hij Hansje zag. "Ja, ja," lachte Ma. "Mogen we na het eten de kanaries eens zien?" vroeg Bob, zoodra hij aan tafel zat. "O ja, de kanaries," riep Hansje opgetogen. "De kanaries?" vroeg moeder verwonderd. "O, zulke dikke, tante. In het kippenhok zijn ze, hè Bob?" zei Hans vol vuur. Moeder lachte. "O, nu begrijp ik het."
"Wat ziet Sijlvia er zot uit." "Hebt ge die veeren wel gezien van Mevrouw P., die komen dan volstrekt niet met de rest van hare kleeding overeen." "Zie eens, hoe Annette zich aanstelt met dien Engelschman, en wat walst die heer bespottelijk." "Hebt gij mijn, Hansje al zien walsen? zij danst al zeer lief." "Zoo, waar heeft Mevrouw Q. dien nieuwen adorateur opgedaan?"
"Wat mag ik aan hebben?" vroeg Bob, die, met de zilveren kroon van Asschepoes op zijn aardigen krullebol en een papieren sabel om, verlangend in den koffer keek. "Jij krijgt dat grijze pakje aan; tweelingen moeten toch gelijk gekleed zijn." "O ja dan zal ik mijn sabel zeker maar afdoen." "Ja," zei Leni, druk bezig Hansje een rood puntmutsje op te zetten. "Klaar! Nu, wat zeg je er van?
"Dacht jij, dat ik in een kikker omgetooverd was?" vroeg Bob lachend. Nog heviger ging Hansjes bolletje. "Hansje dacht," zei mevrouw Van Brakel, "dat een bad op zoo'n warmen dag wel frisch zou zijn, maar hij vergat zijn kleeren uit te trekken." "Ik kon het heusch niet helpen," zei Leni, half schreiende, "maar ik zag een klein vogeltje, dat o zoo akelig deed.
Zij wonen in een fraai huis te 's Gravenhage, en de oudelui hebben een woning twee huizen verder. Hansje Halmon, de gelukkige gade, zij was in een harde leerschool geweest, maar ja, zij had er geleerd, hoe God de hoovaardigen kan treffen, en met innigen dank voor hare redding, ondervindt zij het nu, hoe wezenlijke liefde in eenvoud des harten, veredelt en waarlijk gelukkig maakt.
"Ja," zei Kee lachend, "één rok heb ik aangetrokken, omdat het de eerste vacantiedag is en één, omdat Bob en Hansje gekomen zijn." "Die Kee, die Kee," proestten Nel en Door. "Of je gelijk hadt? Zoo'n dubbele feestdag mag wel met een paar extra rokken gevierd worden." "Maar ik moet nu eigenlijk weer aan het werk. En dan is mijn feestgewaad mij wel wat lastig."
"Eindelijk," zei Leni met een ongelukkig gezichtje, "die nare schoenen." "Dat was een treurige wedloop, hè Leen? Jij moet je linker en rechter feestdag maar zoo gauw mogelijk uittrekken, als je thuis komt, dan vier je opnieuw feest. Maar kom, we moeten voortmaken. Pa en oom Karel zullen ons nog inhalen. Geef mij maar een arm, hinkelepinkje." "Doortje, is de koffer al gekomen?" vroeg Hansje.
"Nu den optocht opstellen," zei Nel, terwijl zij nog bezig was aan een krans voor Leni. "Eerst de sportkar met Bob er in. Leni, jij moogt hem rijden. Wat zeg je wel van dit kransje?" "Door, laten wij van onze armen een stoeltje maken, dan kan Dolf Hansje Pansje daar opzetten. Hij zelf kan Fritsje op zijn schouders nemen. Nu eerst dat kleine heuveltje op," commandeerde Nel verder.
"Na het eten gaan onze logétjes één, twee, drie naar bed," zei vader. "Die kleine kanaries moeten nu ook slapen, anders kunnen het nooit groote worden. Maar morgen vroeg, als haantje kukelekaantje jullie wakker heeft geroepen, dan maar gauw je kleertjes aan en den tuin in." "Een, twee, drie, instappen," zei Nel, toen ze een uurtje later Hansje had uitgekleed en in bed tilde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek