United States or Pitcairn Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Jack keek Mesty eens aan, die met een grijnzend gezicht zijn stopwoord; "Wacht maar!" uitbracht. De matrozen liepen daarna het strand langs tot ze vlak tegenover het schip gekomen waren. "Hallo!" riepen ze. "Hallo!" antwoordde Mesty. "Breng onmiddelijk den boot aan den wal, met een emmertje water." "Dat kennen we," juichte Mesty zijn handen wrijvend van plezier.
Bij die woorden wees ik naar den uitgang van het bosch. »Laten we hem tegemoet loopen,» zei Karel, »en dan straks nog eens roepen. Dan hooren we hem misschien reeds beter.» Dat deden we, en na enkele minuten geloopen te hebben beklommen wij opnieuw een heuvel en lieten weer ons geroep hooren. »Pieter! Hallo! Hallo! Pieter!»
Hallo, hier! Een bediende trad naar voren. Laat mijn Arabieren binnenkomen! De man trok het gordijn in het midden der tent open, waardoor een groepje paarden zichtbaar werd, die een oogenblik aarzelden en staan bleven, alsof zij niet zeker waren van de noodiging. Komt, zeide Ilderim, waarom blijft ge staan? Wat heb ik dat niet het uwe is? Komt, zeg ik. Zij kwamen langzaam nader.
Hij zwaaide met zijn dennemast ten antwoord, vervulde de geheele vallei met zijn enorm "Hallo!" riep zijn broeders toe "d'r is iets aan de hand," en ging met passen van vijf en twintig voet zijn vader tegemoet om te zien of er te helpen viel. Toevallig was ook juist op dezen tijd een jonge man, die geen reus was, bezig zijn hart te luchten over deze zonen van Cossar.
"Vóór vandaag keek ik er nauwelijks naar. Wat een eerlijke uitdrukking heeft ie in zijn gezicht. Een wonderbare klopper! Ha, hier hebben we den kalkoen. Hallo, hoep! Hoe gaat het? 'n Goeie Kerstmis, hoor!" Wat een kalkoen was dat! 't Was niet mogelijk dat die vogel ooit fatsoenlijk op zijn pooten kon gestaan hebben. Ze zouden afgeknapt zijn in minder dan geen tijd, als pijpjes lak.
»Ik wil mijn hoofd opeten,« herhaalde de heer Grimwig, met zijn stok op den vloer stampend. »Hallo! wat hebben we daar?« Hij keek Oliver aan en deed een paar stappen terug. »Dit is Oliver Twist, waar we al eens over gesproken hebben,« zei de heer Brownlow. Oliver boog. »Dat is toch de jongen niet, die de koorts heeft gehad, hoop ik?« zeide de heer Grimwig en ging nog wat meer achteruit.
Vóór hij de deur opende, had hij zijn hoed al in de hand, en zijn bouffante eveneens. Hij zat in een wip op zijn kruk, en pende er op los, alsof hij probeerde 9 uur op de klok in te halen: "Hallo!" gromde Scrooge, zijn gewone stem aannemend zoo goed hij kon. "Wat heeft dat te beteekenen, dat je hier op dezen tijd durft aankomen?" "'t Spijt me erg, mijnheer," zei Bob.
Ook hield hij den loop van zijn geweer recht voor zich uit, terwijl hij daar door het plekken-werpende maanlicht holde. De man die weggeloopen was, kwam hen in vollen ren tegen hij had zijn geweer laten vallen. "Hallo," zei Cossar, en ving hem op in zijn armen. "Wat heeft dit te beduiden?" "Ze kwamen er allemaal samen uit," zei de man. "De ratten?" "Ja, zes waren 't er." "Waar is Flack?"
'n Kwartier lang, transpireerend, wee van honger en met 'n voet die hoe langer hoe sterker zwol, kuchte hij den weg af, tot-ie geweldig bofte. 'n Boerensjees reed voorbij. "Hallo!", riep de heer Zwaluw. "Waablief?" , schrikte de boer, wantrouwend het vreemde heer taxeerend, dat in 'n fatsoenlijk, doch verregend en gescheurd pak en met 'n gebroken fiets onder den arm, noodseinen wrikte.
Fagin beantwoordde dit compliment niet; hij trok Sikes bij zijn mouw en wees naar Nancy, die gebruik maakte van dit gesprek om haar muts op te zetten en juist de kamer wilde uitgaan. »Hallo!« riep Sikes. »Nance, waar gaat de tocht heen op dit uur van den nacht.« »Niet ver.« »Wat is dat voor een antwoord?« viel Sikes uit. »Waar ga je naar toe?« »Ik zeg toch niet ver.«
Woord Van De Dag