Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
"Hallo, Cassy," zeide hij, "wat is er nu gaande?" "Niets. Ik heb maar eene andere kamer gekozen," antwoordde Cassy stuursch. "En waarom dat?" "Omdat het mij zoo beviel." "En voor den duivel, waarom?" "Omdat ik gaarne nu en dan slaap." "En wie belet u te slapen?" "Dat zou ik wel kunnen zeggen, als gij het hooren woudt," antwoordde Cassy droogjes. "Spreek op maar," zeide Legree. "Och, het is niets.
En toen stond er plotseling vlak voor hen de gestalte van een reus, helder blinkend waar liet zoeklicht van onderen op hem viel en donker afstekend tegen de lucht daarboven. "Hallo daar!" riep hij. "Stop! verder gaat de weg niet... Is dat Vader Redwood?"
Dit besloot hij dan ook te doen, en reeds had hij te dien einde zijn jas en vest uitgetrokken, toen hij eensklaps door den nevel heen een bootje voor zich uit zag. Daar kwam hij op een inval: degene, die zoo dwaas was in zulk weer een roeitochtje te doen, kon den kemphaan voor hem halen en hem het zwemmen uitwinnen. "Hei!" riep hij, met een stentorstem. "Hallo daar!"
Plotseling een aanhoudend gebel van de telefoon, die op mijn schrijftafel vlak bij me is, waardoor ik eensklaps werd afgehaald van mijn studie over de Amerikaansche spoorwegaangelegenheden. "Hallo! met wie spreek ik?" "Goeden morgen." Ik herkende onmiddellijk de stem van Luigi Albertini, directeur van de Corriere della sera. "Ik moet u noodzakelijk spreken, kom bij me." "Dadelijk?"
Toen ging de bovenste helft van de deur open en ik zag een jongmensch met een vierkant hoofd. "Is m'nheer Bekker op kantoor?" Raar klonk dat. En terwijl 't jonge mensch met eenige moeite de onderdeur open maakte, herinnerde ik me hoe vroeger de straatdeur werd opengetrokken zonder dat je iemand zag en dat ik dan riep "Hallo Bekker!" "Is mijnheer op kantoor?" Er was iemand bij mijnheer.
De gedaanten der menschen, door wie men zich omgeven ziet, de herders, die hun hoornvee, dat met hen vergeleken er aangenaam, rein, sierlijk en men zou kunnen zeggen, beschaafd uitziet, met een ruw "hallo" vooruitdrijven; de plompe landlieden, die met een voorspan van 6 ossen langzaam een ellendigen en zeer ouderwetschen ploeg, door den van vet glimmenden akkergrond trekken de postiljons, de stalknechten, de logementhouders en hunne handlangers die de reizigers bedienen, en die hun stekelig haar met spek ingesmeerd hebben, zij allen zien er zeer wild en somber uit.
"Hallo," zei Cossar, "al terug? Waar zijn de Iantaarns? Ze zijn nu allemaal weer in hun holen. Eén heb ik z'n nek gebroken toen ie langs me heen kwam... Zie je? daar!" En hij wees naar het dier met een mageren vinger. Bensington was te verbaasd om iets te zeggen... Het leek een ontzettend langen tijd vóór de Iantaarns kwamen.
Daarna zou hij met een vaart in huis, maar werd bijtijds door Kee, met een "hallo marsch, je niet hier verstoppen," den tuin weer ingejaagd, zoodat hij ten laatste, moe van het gedraaf, een middagdutje in het grasveld ging doen.
't Was gelukkig zeer stil in de natuur, zoodat men ons ver in den omtrek moest kunnen hooren. »Pieter! Hallo! Hallo! Pieter!» weerklonk het uit drie monden tegelijk, en onze stemmen klonken ons daar van dien top des heuvels en in de stille duisternis van den vallenden nacht geheimzinnig in de ooren. De vogels in de takken der boomen schrikten er van wakker en vluchtten ijlings heen.
Bijgestaan door zijn zes leerlingen, die hem naar huis en te bed willen brengen, roept hij uit: "Hallo! nog een beker wijn, zwaren Rijnwijn, waard van Het Geschilderde Huis!" en zijn voet in den stijgbeugel zettend, slaat hij nogmaals een groote hoeveelheid wijn naar binnen als plengoffer voor de verslagenen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek