Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juli 2025
Mijn hert... mijn herte is krank, en broos, en onstandvastig in 't verblijden; maar, als 't hem wel gaat éénen stond, 't kan dagen lang weêr honger lijden! 't Eerste dat mij moeder vragen leerde, in lang verleden dagen, als ik hakkelde, ongeriefd nog van woorden, 't was, te gader bei mijn' handtjes doende: „Vader, geeft me 'en kruisken, als 't u belieft!”
Ik red u, ik red u van den dood, hakkelde Peter dankbaar-blozend; daarbinnen, het is afschuwelijk Ernest, daarbinnen wordt een bombe geworpen! Uit de Nieuwstraat, die stil en eenzaam was geworden, kwam een kloefkleppend eskadron gendarmen oprijden. De maan hing hoog boven de stad en belichtte roerloos het grijze Muntplein. Ernest had geschrikt.
"Dat weet 'k niet," zei Kobus onnoozel. "En waar is de familie?" drong de burgemeester aan: "'r is beneden uitslaande brand geweest!" "De Familie," hakkelde Kobus, zich in z'n slaapdronkenheid verpratend de afspraak was dat ze tegen 't dakraam zouen klòppen "de familie is gevlogen..." "Gevlogen! ," schrikte de burgemeester, "waarom gevlogen?" "Dat weet 'k niet," zei Kobus nog eens.
Heel voorzichtig, maakte hij het openslaande raam een eindje los en liet den handdoek naar buiten waaien, het touwtje deed hij in den ring van het haakje. Toen gauw het raam weer dicht. "Trek zoo'n paar kousen aan," hakkelde grootmoe weer, "en zoo'n broek, die zijn wel droog." Ja, ze waren droog. Gelukkig maar.
God! hakkelde ze, waar is hij nu? waar is hij nu? Hij roept! wat doen ze met hem? Hij spartelt! Hij ziet het water .... hij ziet het water! .... Ze slaakte een wilden kreet, draaide woest het slot open en liep hijgend de deur uit; men hoorde haar over de trappen struikelen .... Juffrouw Henriëtte stond roerloos en zonder wil.
Toch was mijn eerste litteraire vorming er eerder een klassieke geweest. Het was merkwaardig hoe Seipgens, die in 't dagelijksch leven hakkelde, en heel erg als hij boos werd, prachtig voorlas zonder één hapering; die drama's van Schiller, van Goethe, van Lessing, zij leefden voor ons!
Ze hijgde en deed schrikkelijk geweld om haar reutelende woorden over haar tonge te stooten. Ze hakkelde: De moeder van dees kind?... Van dees kind?... Ze schudde hem en prentte hare nagels in zijn kleeren. Ze wou 't hem doen uitspreken, uit zijn mond vernemen de waarheid, die ze nooit had durven aanzien en die nu oprees, vreeslijker dan ze had kunnen vermoeden. Ze riep: Spreek ... maar spreek!
Dit maakte hem dan ook zoo opgetogen, dat-i op 't punt stond een der zotste antwoorden te geven, die er konden bedacht worden. Maar ze kwam hem voor: Drie gulden, zestien? Vindje 't niet wat duur? O, mevrouw ... En hy hakkelde. Ik geloof dat-i zeggen wou: "mag ik 'n paar dubbeltjes van dien vreeselyken prys voor myn rekening nemen?"
Met beklemd gemoed namen de vrienden afscheid om Woensdag morgen te vernemen dat de toestand ernstig was. Snepvangers ging Antoine raadplegen. Antwerpen wordt gebombardeerd, verklaarde de Drogist zeer laconisch terwijl hij een rekening schreef en den winkelknecht bevelen gaf. Maar dat is gevaarlijk, hakkelde Snepvangers, die zijn hart feller voelde kloppen.
"Ik wensch ménéer te spreken," zei de burgemeester kort van toon. "Meneer is nog niet bij de hand," antwoordde de huisknecht allerkalmst. "En mevrouw?" "Mevrouw mevrouw," hakkelde Kobus zéér vluchtig hij zou er op los liegen tot in 't oneindige! "mevrouw is op de badkamer, burgemeester...." Doorgaans was zulk een antwoord tegenover een bezoeker van Casa Cara voldoende. Vandaag ketste 't.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek