United States or Singapore ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wij willen de lijken, en ook den Mubarek, in de rotsholte brengen zeide ik. De Kiaja moge ze weghalen. Heer, de oude doet zijn oogen open. Hij is niet bewusteloos meer, zeide Osko, terwijl hij Mubarek met de lantaarn belichtte. Terstond bukte zich Halef over hem heen, om te zien, of het waar was. De oude schurk was werkelijk weer bijgekomen.
Later op den avond vormden zich overal schilderachtige groepen. Hier zaten ruwe Boekaniers broederlijk bij elkaar, terwijl lustig de beker rondging; daar weer belichtte het vuur de bruine aangezichten van eenige vrouwen, die luisterden naar wat een oud man haar vertelde van de moedige daden van haar echtgenooten.
Hij vroeg waar Simon Peter was gegaan, en het duurde een tijdje eer pastoor Doening opkeek en met een gebaar van zijne hand te kennen gaf, dat hij 't niet wist. Een breede vlam sprong in de schouw omhoog en belichtte schielijk de kamer. Een stilte vol gevaren bleef hangen in de lucht.
Wèer in de hurkend-liggende houding, gejaagd, las ze verder. Bij het slot: "Ga! Ik zal u straks alles verklaren!" lei ze een draadje rooie wol in het boek, sloeg het dicht en nam het naaiwerk weer op. Het was muf in het atelier. Ze zat naar de ramen gekeerd, vlak bij de lamp, die aan een kant heel scherp het fijne gezichtje belichtte. Het zwarte haar stond in een wrong hoog-op.
Alléén met 'm, zei ze dingen, dingen en hier bleu, bang voor 'r vader, dee ze als 'n schuw kind, aanbiddelijk van timiede gebaartjes. De lamp suizelde, liet de bedstee in 't donker, belichtte Joozep's opwippende kin, overgulde haar gelaat met de wenkbrauw-donzing en 't zachte kafnaald-gesprei van de wimpers.
Nu steeg Omar op de aangegeven manier op de schouders van Osko. Ik was langer dan de kleine Hadschi en behoefde mijn armen zelfs niet uit te strekken, om bij het luik te komen. Ik stootte er met mijn hoofd bijna tegen aan. Ik had het phosphor-fleschje bij mij en belichtte de planken. Aan de eene zijde van het luik was een ijzeren duim, waar de grendel door werd geschoven.
Inderdaad, wel mocht hij zich gelukkig prijzen en vol moed het leven ingaan, waar hij zulk eene vrouw en zulke vrienden naast zich had. Daar werden de plechtige woorden gesproken, die Arthur en Ginevra tot man en vrouw maakten; tegelijk viel een heldere zonnestraal door de gekleurde kerkvensters en belichtte het jonge paar, dat eerbiedig voor het altaar lag neergeknield.
"Liggen op die smerige planken? Voor geen goud!" "Je zal wel moeten, kindlief. Wil je mijn jas hebben?" "Nee," zei ze driftig: "'k verlang naar me bed!" Zwijgend over mekaar, tusschen de donkere wallen van den toren, keken ze van de sterren naar de diepten terzij. 't Proper mane-sikje belichtte de zerken van 't kerkhof, de stompen der ruïne, de zware struiken.
Maar uit het licht-doezlend raam van Suikerpeer werd een hoofd gestoken en de groentenjood vroeg: "...Eli bin jij 't?" "Ja," schrikte hij, "Kom-ie nie bòven?... Reggie is hièr... Mod-je geen kommetje?" De nauwe trap kraakte alsof spaanders werden betrapt. Boven werd een deur open gezet. Schemerschijn belichtte de uitgeloopen, grijze treden, de muren van zwart cement.
De zon, nog ònder den horizon, belichtte de nevellijn achter de velden, alsof een stofwolk door verre karossen gewenteld werd. "Het is zuur," peinsde hij zeer kort: "het is in élk opzicht zuur de levensverzekering-maatschappij zal chicaneeren de ongevallen-maatschappij dito. Vooruit, Jan van Schaffelaar een m
Woord Van De Dag