Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
Waarom....? Omdat Paul weldaden genoot van haar, die door zijn eigen vader ellendig en zwak werd; omdat hij het kind was van een man, die door God en de menschen werd veroordeeld.... Veroordeeld!? "O God, wês hum genoadig!"
„Hum!” mompelt zij, „de gordijne benne weer dicht, maar ik ken ze toch net effetjes zien.” Zij stapt van ’t bankje af en luistert opnieuw, want binnen klinkt de stem al luider en luider.
"Het was toch wat ewaôgd van oe, Gheryt!" zeide de moeder, toen het gansche huisgezin aan den disch was nedergezeten: "het was toch ewaôgd, dien vreemden man zoo maôr bij ons te noodigen. Ik loof toch, dat hum een hupsche borst is; maôr hum kon toch ook wel een dief of een moordenaar zijn: hoe kwam hum zoo nat? dat heit hum niet iens willen vertellen!"
MEVR. BERNICK. Ja, kom mee! O, Dina, wat een geluk voor je! MARTHA. Vaarwel, Johan! Hum ... nou moet ik dan toch zeggen.... Niet den moed verliezen, jongen. BERNICK. Johan, nu ga je toch niet weg met de "Indian Girl"? JOHAN. Juist nu wel. BERNICK. Maar dan kom je toch niet terug? JOHAN. Ik kom wèl terug. BERNICK. Na wat er gebeurd is? Wat wil je dan nu nog?
Tijdens de afwezigheid der gastvrouw vernemen de echtelieden dat neef Janssen volstrekt van geen fratsen houdt; dat ie niet licht iets presentieren zal as ie 't niet kwiet wil wêzen; dat ie graag hét dat ze hum Rijnsche wien schenken; dat ie 'en afgestamden hêkel oan achterbaksigheid hèt; en doarum Jan Taks zien buurman, niet luchten of zien kan; Jan Taks heeft ze achter de mouw zitten.
Dat moeten nieuwelingen zijn, onvoorzichtige menschen, die door den nood gedreven zijn, om zoo hoog het gebergte in te gaan." "Hum!" bromde Old Shatterhand. "Ik geloof dat ik het wel raden kan welk soort van volkje wij hier vóór ons hebben." "Nu, wie dan?" "Den roodharigen kornel met zijn bende." "Verduiveld, ja! Dat kan zijn. Naar mijn berekening kunnen de kerels hier wezen.
Hum was in zijn tijd, toen de olde Graôf van Falckestein nog leefde, de aanvoerder van zijn Haôneveeren en een wakker ruiter, dat beloof ik oe. Daôr op den schoorsteenmantel in die porseleinen pot staôt nog de haôneveer, die hum op zijn helm droeg en die hum mij egeven heit om an de kinderen te wijzen en hun te zeggen, dat zij altijd braôf en trouw zijn moeten als hun grootvaôder."
Gij moet mij duidelijk het antwoord opschrijven, en dat papier stopt gij, dichtgevouwen, hier of daar weg." "Goed!" "Hum laat mij eens even prakkizeeren. Het moet een plaats wezen, waar ik het ongemerkt vandaan kan halen, zonder dat ik ver behoef te loopen. Ik weet reeds, dat ik van morgen heel druk werk zal hebben; er zijn lange loonlijsten in te vullen, heeft de ingenieur mij gezegd.
„Zeker! dat heb ik je ook altijd gezegd en....” Plotseling houdt Walten op: hij heeft toevallig een blik geslagen in de groote Psyché, die tegenover hem staat. De zonnestralen vallen, tusschen de gordijnen door, warm en schitterend op den ouden man die, als hij zijn beeld zoo fel verlicht in den spiegel weerkaatst ziet, met een zucht over de bijna witte lokken, die spaarzaam zijn kruin bedekken, heenstrijkt en droevig zegt: „’k Ben ijselijk oud geworden, hé? De laatste jaren hebben me kapotgemaakt, en hum!
Maar als gij denkt, dat ik mee onder de uitverkorenen behooren zal, waarom laat gij mij dan in het onzekere, en zegt gij mij niet, wat gij door Woodward van zijn plannen weet?" "Omdat ik er zelf het rechte ook nog niet van weet. Zooveel heb ik er echter van begrepen, dat er een tocht ondernomen zal worden naar hoogerop, het gebergte in." "He! Het gebergte in?" "Hum!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek