United States or Albania ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het duurde vrij lang, eer hij eenig antwoord kreeg; en het bescheid, toen het eindelijk kwam, was ongunstig. "Ga voorbij, wie gij ook zijn moogt," klonk het antwoord, uitgesproken met een diepe, schorre stem binnen in de hut, "en stoor den dienaar van God en van den heiligen Dunstan niet in zijn avondgebed."
Eerst een god, werd hij langzamerhand "god en duivel tegelijk" en wordt ten slotte algemeen verafschuwd als een volkomen evenbeeld van den middeleeuwschen Lucifer, den vorst der leugens, "den veroorzaker van bedrog en den lasteraar" van Aesir.
»Laat de lords kamerheeren het dan doen," zeide de onvermurwbare god; »en als die te lui zijn, wat ik wel geloof dat het geval is, stuur dan om een bootsmansmaat van de Royal Billy. Ik verzeker u, die zou haar bedienen, en die zou voor een halve kan rum er bij de gardes op den koop toe er horlepijp bij leeren dansen."
Zij is alleen de onverzoenlijke tegenstandster van de beginselen der Fransche Revolutie en bestrijdt met haar uiterste kracht de formule van den neutralen of god-loozen staat: noch God, noch meester, die haar toeschijnt daarvan een gevolg te zijn.
"Ay mi!" seegt si, "nu vlie dan! "Nemmermeer so ne wil ic comen, "Of God wilt daer men man hort noemen. "Ay mi!" seegt si, "hier leget doet "Mijn soete vrient, mijn beddeghenoet ... Dan de leukheid waarmede de wachter haar troost: "Bi Gode!" seegt hi, "lieve vrouwe, "Mi es herde leet uw rouwe; "Maer die levende ende die dode "Moeten sceden, al doen sij 't node." ...
En zij zon op een voorwendsel om een gesprek aan te knoopen met Rodolphe, die van zijn kant niets liever wilde. "Lieve God!" riep mademoiselle Sidonie uit, alsof zij tegen zichzelf sprak, "wat vervelend toch, nu heb ik geen lucifers."
"We weten dat, hij was je voorzienigheid, maar nu nú is hij een wangunstige vrek die...." "Zwijg, zwijg zeg ik je!" Er was woede in Helmonds blik. Eva stuift achteruit, en dan in een vreesachtige houding met haar bevende klankvolle stem: "Is dat je liefde man! O God, wie had dat kunnen denken; op den vooravond van het feest waarop ik mij zoo verheugde, en dat hij mij eerst zoo hartelijk gunde!
Is 't dan vreemd, dat God de Joden, In de tranen van veel nooden, Heeft gewasschen rein en klaar: Nu de tijd ook is verschenen, Keert in blijdschap al hun weenen, Nu is hunnen trooster daar. Want God voor veel jaren Mozen , Amrams zone, heeft verkozen Tot een trooster Israëls: Ziet eens, hoe hij hem omermde, Hem omhelsde en beschermde, Voor Farao's gramschap hels .
Gij, die van den Christus verstaan hebt rechtstreeks tot uw God, als tot uw liefdevollen vader te spreken, zult ge hen veroordeelen, die hier nog kiezen de Lieve Vrouwe tot verteedering van den altijd opnieuw miskenden en heiligen God. Ontbloot vrij uw hoofd. Veracht niet den vorm.
Dat heeft het geloof te zijn, de kracht, waarmede Josua den strijd aanbindt. Maar hij heeft het te doen, zooals hem verder gezegd wordt, met ontbonden schoenzool. Dat is: bij het heilig land behoort het besef van heilige roeping, de zekerheid: tot hetgeen ik ga doen ben ik door God geroepen, door God uitverkoren. En.... Josua deed alzoo. Daarmede besluit het verhaal, even sober als schoon.
Woord Van De Dag