Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
"Neem nog 'n stukje vleesch; dat vorige is al lang verteerd bij zooveel beweging." "Verbeeld je toch, dat iemand ons zóó eens zag," proestte Else 't opeens uit, die in Den Haag altijd 't keurigste dametje van de wereld was, en nu de neerzakkende haren vergeefs in de hoogte trachtte te houden. "En wat zouden ze thuis zeggen," zei Go, 'n beetje peinzend, zich op 't lage stoeltje neerlatend.
Weet je nog wel, hoe hij toen doorsloeg, en hoe vreemd z'n oogen stonden?" "Nee, ik heb er niets van gemerkt. Ga nu in godsnaam niet fantazeeren. Je slaat 'n mal figuur, als hij morgen weer terug komt." "O, dus je denkt toch ook...." "Ik weet niet. Ga naar bed. Er is niets van te zeggen. Is de winkel nog open? Zoo. Dag Go. Morgen hoor-je verder."
En ze zwegen even, om de nieuwe faze, die hun vriendschap was ingegaan, terwijl Go in gedachten naar buiten keek en zei: "Wat zullen ze nat worden op hun wandeling en ze hebben niet eens 'n parapluie."
"Nu zult gij niet gauw weder klappen uitdeelen, als men weigerachtig is uit het glas te drinken, waaraan gij uw vuile lippen gezet hebt. Uw hand is onschadelijk gemaakt voor uw geheele leven. En als gij nu nog weten wilt wie ik ben dan...." "Vervloekt zij uw naam!" brulde de kornel. "Ik wil hem niet weten. Uw persoon moet ik hebben, en zal ik hebben. Gaat hem te lijf jongens! go on!"
Eduard keerde zich dadelijk naar Go, zei iets van den weg, om haar af te leiden, maar hij zag in haar oogen, dat zij 't begrepen had en zweeg, in z'n hart foeterend op "die stomme, kleine nikker."
Maar je ziet in meisjes-studenten te veel 't liefhebberen in de wetenschap; je hebt er zeker nog nooit ontmoet, bij wie 't wezenlijk ernst is, als bij 'n man." "Dat heb ik wel; jou bijvoorbeeld. Daarom heb ik ook heelemaal niet 't land aan je; maar je bent nu 'n kameraad geworden, geen meisje meer voor me, maar zooals die 't doen," hij keek naar Else en Go "dat 's vleesch noch visch."
Vroeger maakten ze handwerkjes om den tijd te dooden, en nu komen ze studeeren, omdat dat toch wel zoo vermakelijk is." "Maar de meesten doen 't toch wezenlijk uit overtuiging, roeping!" Go had een kleur gekregen, en voelde zich pijnlijk-opgewonden worden onder de afbrekende woorden van het sombere vrouwtje. "Roeping! Maar m'n hemel, wie doet dáár tegenwoordig nog aan!
Go knielde er dadelijk naast, streelde hem en vroeg, hoe hij heette, blij, dat hij haar liefkoozingen toeliet, slechts dralend opstaand, toen Rolands haar 'n stoel bracht. Het duurde lang, vóór allen weer rustig gezeten waren, en de eigenlijke vergadering beginnen kon.
Go voelde haar oogen warm worden, toen ze opstond; ze ging aan 't voeteneinde van de canapé zitten, legde haar hand over Else's handen: "Wat kennen we elkaar eigenlijk nog weinig, hè! En nu zijn we opeens samen 'n huishouden. Ik hoop zoo, dat 't goed gaan zal; ik zal m'n best doen." Else hield niet van scènes, was 't ook niet gewoon.
"Ik wou zeggen...." Go vond 't gek in dit milieu; die twee menschen dachten aan zoo heel andere dingen; "ik meende.... Ruiter was zoo aardig." Het was 'n niets-zeggend zinnetje, viel ook niet op. "Zoo. Lize is straks even hier geweest" "Wat wou ze? Heeft ze geen boodschap gegeven?" "Nee, 'k ging naar 'r toe.... ze zei, dat 't 'r erg speet, dat je er niet was.... Wat is ze vreeselijk leelijk."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek