Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
"Heeft de juffrouw u dan tòch weggejaagd?" "Nee, alleen maar op rantsoen gesteld," lachte Else, "we hadden nog honger, en zijn daarom nog even 'n ommelet komen eten." "O, dus u bent al klaar; 'n paar vrienden van me wilden graag aan u voorgesteld worden, ook om 'n verzoek.... zoudt u dat goed vinden?" "Uitstekend," zei Else verward, terwijl Go ging betalen.
Nu werden de gordijnen van de suite opengetrokken, en de vergaderkamer lag als 'n tooneel voor hen open: Go zag dadelijk, dat die kamer kalmer en ordelijker was, dan die, waarin zij zaten, maar toch ontbrak er iets: 'n eenheid, 'n richting; ze wist niet precies wat; misschien was 't ook alleen de vrouwelijke gezelligheid.
Gerard, die twee noten tusschen z'n vingers gekneld hield, om ze voor Else te kraken, haalde onverschillig de schouders op: "Den Glücklichen schlägt keine Stunde", maar Go, die aan college dacht, raadde angstig: "kwart voor éénen." "Bijna 'n uur mis," plaagde Hans, "over half twee." "Maar we hebben Gotisch."
"Wat gezellig," zei ze dankbaar, "weet je nog zoo iets aardigs?" en Go dacht over "Karel ende Elegast," maar de klokken sloegen rinkelend door het huis vier uur, en daarom zei ze, dat ze liever moest gaan slapen.
Hij had eerst z'n plannen zooveel mogelijk voor Go en "Vrouwtje" verborgen willen houden, maar ze vroegen zóó dringend z'n kamer te mogen versieren en alles mooi te mogen maken, dat hij steeds meer de leiding uit handen gaf, en 't zelfs zóó ver kwam, dat 's middags vóór den plechtigen avond hij de deur werd uitgestuurd, omdat hij 't pas zien mocht, als alles klaar was.
"Nu, de inleidster was er vóór, maar een heeleboel waren er tegen; en 't is afgestemd." "'t Helpt ook niets er over te praten," zei Beerenstijn kort. "Het huwelijk is 'n beroerde instelling;... maar zoolang de maatschappij blijft, zooals ze is, zie ik geen kans op verbetering." "Maar ik vind 't huwelijk geen "beroerde instelling," pleitte Go.
Het heele huishoudentje veranderde oogenblikkelijk onder leiding van 'n "moeder", en Go was er verrukt over, dat de kamers opeens zoo'n ander aanzien hadden gekregen, nu tante met 'n handwerkje naast de kachel zat, nu zij 't vleesch sneed, of 's avonds achter 't theeblad troonde.
De vrouw wás lief als "bezit", als 'n levend ding, dat zich heelemaal gaf; zoodra ze iets van den man ging overnemen, werd ze onverdraaglijk om haar niet-te-miskennen inferioriteit;... hij glimlachte even bij 't idee, wat Go zou zeggen, als ze die "ouderwetsche" gedachten van 'm wist; hij kende de vrouw nu eenmaal niet anders...
"O, dol, ja," zei Go, "als jij helpt, zal 't opschieten.... maar vin-je 't niet vervelend? Dat je nu net zoo'n rommel treft...." "Ik vind 't prettig, wezenlijk," en hij hielp Else voorzichtig naar beneden, "dan dien ik toch nog 's ergens voor." "Maar hoe kom je hier? Hoe wist je ons adres?" Go had zich nooit zoo heel veel aan dien neef gelegen laten liggen, had 'm fattig gevonden en blasé.
Hij zag er bleek en erg ontdaan uit, en Go werd dadelijk kalm door zijn zenuwachtigheid, zei, dat hij moest gaan zitten, en of hij wel gegeten had.... Toen deed ze verslag van de ziekte, alles nu weer optimistischer inziend, waarop hij in vliegende haast 'n briefje aan z'n "arm vrouwtje" krabbelde, dat Else zalig deed lachen onder de dekens.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek