Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
Hij verliet haar, en het geluk was uit zijn leven, evenals het daglicht voor de avondschemering wijkt. Hij had, ten minste, de geestinspanning van zijn werk, dat hem wachtte. Maar Beatrice, arm meisje, wat had zij? Geoffrey verliet haar. Toen hij ongeveer dertig passen ver was, zag hij om, en wierp een laatsten blik op haar.
Wanneer iemand zijn hart zóó op één doel heeft gezet, is zijn verstand spoedig overtuigd, dat het onschuldig, zelfs wenschelijk is, en meestal zullen de omstandigheden ook wel meeloopen om hem gelegenheid te geven, tot zijn ongeluk, dat zoo vurig begeerde doel te bereiken. Hoofdstuk XIX. Geoffrey krijgt bezoek. En Beatrice was het haar in al die maanden beter gegaan? Helaas, geenszins.
"Ga, als ge wilt," zeide hij kortaf, "maar als ge Effie meeneemt, let er dan op dat er behoorlijk zorg voor haar gedragen wordt;" en meteen liep hij de kamer uit. Lady Honoria zag hem na, en zeide bij zichzelve, langzaam met het hoofd knikkend: "Ei, ei, nu weet ik hoe ik u behandelen moet. Ge hebt even goed uw zwakke punt als andere menschen, mijnheer Geoffrey, en dat wordt gespeld Beatrice.
Maar de luiken waren dicht, dus dacht ik dat u dood was, lieve paatje, en ik huilde totdat die heer het venster opendeed." Daarna begon Geoffrey haar te berispen dat zij weggeloopen was, maar dat scheen zij zich niet zwaar aan te trekken, want zij zat op den rand van het bed, met haar handjes op de zijne, allerliefst om te zien.
Neen, haar schoenen waren niet nat geweest er was alleen maar een weinig, heel weinig, modder op geweest, anders niet. "Praat er zooveel niet over, maar pas haar zorgvuldig op," zeide Geoffrey, die Anne niet recht vertrouwde. Hij nam zich echter voor, zelf toe te zien dat er niets verzuimd werd. Toen Lady Honoria hoorde wat het kind scheelde, werd zij wrevelig.
Wel, Beatrice met wie anders zou een man willen trouwen, als hij haar eenmaal gezien heeft? Maar zij wil mij niet hebben; ze haat mij." "Waarlijk?" zeide Geoffrey. "Ja, waarlijk, en weet ge waarom? Wil ik u zeggen, waarom? Ik zal het u zeggen," en hij greep hem bij den arm, en fluisterde hem heesch in 't oor: "Omdat zij u bemint, mijnheer Bingham."
Het licht verdween uit de lucht. Nu kon Geoffrey nog slechts de omtrekken van haar weenend gelaat zien. Een oogenblik aarzelde hij, en ook slechts één; toen was de natuur sterker dan de leer, want het volgend oogenblik was zij in zijn armen. Beatrice bood nauwelijks wederstand. Haar geestkracht scheen haar te begeven, of misschien had zij die in bittere woorden uitgeput.
De bizondere omstandigheden van het geval ter zijde stellende, was Geoffrey geen uitzondering op den regel. Met Beatrice te schermutselen was alles goed en wel; zij kon zich in een woordenstrijd wel met hem meten, en wist met gelijke munt te betalen; maar te zien dat zij zich op genade of ongenade overgaf was geheel iets anders. Hij schaamde zich over zichzelven. "Kom, kom dat niet," zeide hij.
Zou het dan zooveel te beteekenen hebben haar leven voor Geoffrey op te offeren? zij had het immers bijna gedaan toen zij hem nog maar een uur kende, en zou zij het dan nu niet doen, nu hij alles in alles voor haar was?
"Ik dank u, mijnheer Dunstan," antwoordde Geoffrey koel, "maar ik ben niet gewoon zulke geschenken van mijn vr van mijn bekenden aan te nemen. Wilt gij een glas sherry? niet? Zullen wij dan maar weer naar Lady Honoria gaan?" Dit gezegde sloeg den plompen Sint, die het echter niet kwaad gemeend had, geheel ter neder; en een oogenblik later had Geoffrey er spijt van.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek