Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
In allen gevalle, mijnheer Bingham, geloof ik dat gij haar wel wat kunt opbeuren; zij behoeft de hoop nog niet op te geven." Geoffrey kon een spotachtig lachen niet bedwingen, dat Beatrice van liefde voor Owen Davies zou kwijnen. "Ja," zeide hij, "dat zou zeker wel een goede partij voor haar zijn, maar ik weet niet of zij met mijnheer Davies wel overweg zou kunnen." "Met hem overweg kunnen!
Als Geoffrey gedaan had wat hij had behooren te doen, zou hij niet naar Bryngelly terug zijn gegaan, en dan zou er geen geschiedenis te verhalen zijn, of, ten minste, niets bizonders. Eindelijk kwam Granger met zijn gast te Bryngelly aan; er was niemand om hen op te wachten, want niemand wist dat zij kwamen, dus liepen zij naar de pastorie.
Dat hebben ze mij gisterenavond aan het station verteld. Ziet ge, 't is hier een kleine plaats, en men weet gaarne wie er zoo al komt of heengaat," liet hij er, als tot verontschuldiging, op volgen. Hij liep voort, en Geoffrey liep met hem mede. "Ge ziet er niet goed uit, mijnheer Davies," zeide hij, "zijt gij ziek geweest?"
Beatrice was een van de weinige onderwerpen, die den ouden Eduard in vuur konden brengen, en Geoffrey onttrok zich aan zijn verlegen makende welsprekendheid. Hij wenschte hem haastig goeden avond, en ging naar de pastorie terug, waar hij, op het hek leunende, het daglicht in het westen zag verdwijnen.
"Dat heb ik gedaan," antwoordde Lady Honoria, "en het heeft aardig geld gekost, dat kan ik u verzekeren. Maar ik kan niet hebben dat het kind zoo eenvoudig voor den dag komt, dat staat niet goed." "Dan moet zij maar boven blijven," zeide Geoffrey gemelijk. "Hoe bedoelt ge dat?" "Ik bedoel dat ik haar niet zoo opgedrild wil zien. Dat past niet voor haar leeftijd.
Op zekeren avond het was dezelfde, waarop Geoffrey en Honoria hun brieven aan Beatrice op de post hadden gedaan zou ieder, die een blik had kunnen slaan in de kleine kamer op Bryngelly Castle, die den eigenaar tot alles, behalve tot slapen, diende, getuige geweest zijn van een zonderling schouwspel. Owen Davies liep heen en weer met snelle schreden, wilde oogen en verwarde haren.
Hij hielp in de andere kamer. Eindelijk kwam hij weer binnen. "Wat hebt gij tegen Lady Honoria gezegd?" vroeg Geoffrey, met een zwakke stem. "Hebt gij gezegd, dat Miss Granger mij gered heeft?" "Ja, mijnheer Bingham; dat heeft men mij ten minste verteld. In allen gevalle, toen men haar uit het water ophaalde, heeft men u tegelijk met haar opgehaald. Zij had u bij het haar vast."
Geoffrey gaf Beatrice de hand en werd aan Owen Davies voorgesteld, die daarop iets mompelde en spoedig heenging. Zij bezichtigden te zamen het bootje, en liepen langzaam naar de pastorie terug, Effie aan de hand van Beatrice. Tegenover de zandbank bleven zij even stilstaan.
"Ik begrijp u waarlijk niet," zeide Granger, op een doffen toon, naar adem hijgend van verbazing, terwijl Owen woest rondzag, en Beatrice haar hoofd op haar borst liet zinken. "Dan zal ik het u uitleggen," hernam Elisabeth, nog naar haar zuster wijzende. "Zij is de minnares van Geoffrey Bingham. In den nacht vóór Pinksteren is zij uit haar bed opgestaan en naar zijn kamer gegaan.
"Ge droomt, ge maakt u voorstellingen zooals ge het zoudt willen hebben, maar het komt verkeerd uit en ge misleidt uzelf en mij. Het wordt weer zooals de geschiedenis van Sir Robert Bingham's bezitting. Wij blijven ons leven lang arm. Ik zeg u, Geoffrey, gij hadt het recht niet met mij te trouwen." Nu verloor hij eindelijk zijn geduld.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek