Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
Ik bevond mij met eenen soldaat boven den boord van eenen hollen weg, die wel tien voet diepte had; en, alhoewel wij zeer van den vijand verwijderd waren, schoten wij onverpoosd op zijne rechterzijde. Onderwijl hoorden wij, hoe op den berg het gedonder der kanonnen aanhoudend boven de strijders galmde en hoe de strijd daar meer en meer in hevigheid toenam.
De troep joelde voorbij, de vuurschijven in het water sloegen tot krinkels tegen een zwarten, loggen schuitromp. Hoort! de deun rommelde nu in een steeg. «We gaan niet dood, we gaan niet dood!" tegen de vuile muren op, tegen de blinde vensters aan. Wèg galmde de bende, maar als de naslepende rookpluim van een trein op het weiland, zoo bleef de deun er nadeunen in zijn ooren.
En Cecilianus, half zeggende, gesteund op het fluitspel van Zozimus, die weêr volgde het recitatief van den knaap, scheen verlangend te roepen van liefde, den Hellespont over, naar Leandros, die toefde. En Plinius' gasten verwonderden zich om zijn stem, die hoog, hel, zuiver geschoold, uit galmde de verliefde smachting....
Bijna niemand dacht in zijne ontsteltenis aan tegenweer. "Vlucht, vlucht!" klonk het overal in de grootste verwarring, terwijl de slagen van Jonker Jan en zijne krijgers verpletterend op de vijanden nederdaalden. "Voor IJselstein en Bertha! Voor IJselstein en Bertha!" galmde het aan alle kanten en die kreet verspreidde overal schrik en ontsteltenis, waar zij gehoord werd.
Zonder te antwoorden scheen hij in een diepe bedenking verzonken. "Is dit niet ongelukkig?" vroeg Maria. "O grote God!" galmde Adolf uit. "Welke zoete zaligheid bewaart gij dan voor Gwyde, dat hij zoveel verzoekingen op deze wereld moet doorstaan! Maar zeg mij, Maria, is de Leeuw van Vlaanderen ook gevangen?"
Spoedig verscheen de burgemeester, en nu werden Dik en Anneke in den echt verbonden. De burgemeester deed nog een hartelijke toespraak en drukte het bruidspaar de hand. Pas kwam de stoet weer buiten het raadhuis, of daar galmde het weer, nu wel uit tweehonderd monden: De lieve straatjeugd drong geweldig op om dicht bij de karbiezen te komen, die de begeerde lekkernijen bevatten.
Sommigen snikten, anderen vielen elkander om den hals, ja, de menschen ontzagen vaak hoeven noch wielen en lieten zich bijna overrijden door de Prinselijke koets, om maar een blik of een glimlach van den Vorst op te vangen. Hoeden werden gezwaaid, doeken werden gewuifd, het Oranjeboven galmde uit ieders mond.
Het huis, waar in zoo wijde stilte Vere gestorven was, galmde nu akelig met wilde geluiden. Simon nam Francine op. Rup! gilde ze en ze wierp haar hoofd achterover. Maar plots lag ze machteloos in Simon's armen. Ze werd op de sofa geleid en men omringde haar. Het was, alsof de rijke salonkamer verwoest was.
Tusschen dit overheerschend gerucht galmde de stem der vrijwilligers, die elkander bij hunne namen riepen; soms ook wel ontstond in de verte het lied en avant, marchons! of men hoorde het noodgehuil van een varken, dat men bezig was met kelen, of het gebrul eener koe, die door onze maraudeurs of voedselzoekers uit een naburig gehucht was weggehaald.
Dat de sombere gangen mijner gevangenis deze woorden als een onverbreekbare eed herhalen: mijn bloed, mijn leven, mijn vrede aan mijn Vaderland!..." De schreeuw "Heil Deconinck! Heil! Heil!" verdoofde zijn stem, en galmde lang in de kerker. Van mond tot mond liep die schreeuw naar buiten, en weldra hoorde men niets anders meer in de ganse stad, ja zelfs de kinderen stamelden "Heil Deconinck!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek