Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 oktober 2025
"En het tweede, Fulco?" vroeg de Edelvrouwe bedaard, terwijl ze den jongman met welgevallen aanzag. "Mijn tweede plan is moeilijker, Vrouwe, en vereischt meer voorbereiding. Misschien is het u niet onbekend, dat men mij te IJselstein wel eens den Minstreel noemt?" "Dat weet ik."
"Edele Vrouwe," zeide Fulco bewogen, "mijn dappere Heer mag niet wegkwijnen in een ellendigen kerker. Ik kan het hier niet langer uithouden, de muren van heb kasteel zijn mij te eng, zoolang ik weet, dat hij gevangen zit. Ik bid u, geef mij oorlof, om den burcht te verlaten. Laat mij beproeven, door geweld of door list tot hem door te dringen om hem te verlossen.
Tegen den middag bereikte hij de Bisschopsstad, en, voortvarend en onvermoeid als hij was, begon hij dadelijk de noodige inkoopen te doen, om in zijne nieuwe rol te kunnen optreden. Twee dagen later verliet hij Utrecht als marskramer. Niemand zou thans in hem gemakkelijk Fulco herkend hebben. Hij had zijne kleederen verwisseld tegen andere, die een eenigszins uitheemschen snit hadden.
Dan hoop ik, dat hij nog eens dunnetjes overgegeeseld wordt; dat is hij dubbel waard." Doch al zijn gemopper baatte Fulco niet. Peer bleef waar hij was. De zon stond eindelijk reeds in het zuiden. Fulco werd meer dan onrustig, hij werd verdrietig. De moed ontzonk hem. "Arme, arme Heer!" zuchtte hij. "Nu is alles verloren, nu kan niemand u meer redden.
Als wij nu Vlaanderen maar kunnen bereiken, zijn we voorloopig gered." "Is dat hier ver vandaan?" vroeg Fulco, wiens aardrijkskundige kennis niet bijzonder groot was. "Neen, niet heel ver, maar we moeten de Schelde over en dat is een breed water." "Dus zoodra we op het schip zijn, kunnen ze ons niet meer krijgen?" vroeg Fulco. "Vooruit beestjes! Vooruit! Dan zijn we al zoo goed als vrij, Heer.
"Hij is te Dordrecht, in een der kerkers van Crayenstein, het slot, dat door Heer Aloud bewoond wordt. Ziet gij nu nog het onmogelijke van uw plan niet in?" "Op Crayenstein?" vroeg Fulco ontsteld. "Ja, op Crayenstein," herhaalde Heer Otto. "Toch zal ik het beproeven," hernam Fulco, "al moet het mij ook het leven kosten.
"En die dolken, hoe duur zijn die?" vroeg de schildknaap, die ook naderbij gekomen was. "Bepaal eerst uwe keus maar, Jonker. Over den prijs zullen wij het wel eens worden." Onderwijl de Edelman en zijn schildknaap de verschillende voorwerpen bezichtigden, begon Fulco voor de Burchtvrouwe alles uit te pakken, wat van hare gading kon wezen.
Daar pleegt men eene misdaad!" "Vooruit, Fulco! Vooruit!" "Hier is de hut! Stijgt maar af!" "Help! Help!" klonk het. In een oogwenk waren de ruiters van hun paard gegleden en de hut binnengeijld. Fulco alleen bleef buiten, waar hij de schuwe paarden bij den teugd hield.
In vliegenden galop reed een aantal ruiters den burcht uit. "Houd je goed, Fulco, houd moed!" hoorde hij zich toeroepen, en Fulco hield moed. Wel voelde hij, dat zijne krachten begonnen te verminderen, maar toch hield hij zijne vijanden op een afstand. Nog een oogenblik en daar waren zijne vrienden genaderd. Tegen hen waren de vijanden niet opgewassen. Met groote haast sloegen zij op de vlucht.
Na eenigen tijd keek Fulco nog eens om, en bemerkte nu tot zijn schrik, dat zijne vervolgers vrij wat op hem gewonnen hadden. "Dat gaat verkeerd!" riep hij Peer toe. "Wij verliezen!" "O, hemel!" kermde Peer. "Wat zal mij nu gebeuren!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek