Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
"Wat dan?" "Wel, je begrijpt toch, dat Vianen niet zal rusten voordat hij me in handen heeft? Neen, ik dank je." "Dus je doet het niet?" vroeg Fulco. "Neen, ik moet je ronduit zeggen, dat ik het niet aan durf." Fulco haalde de beurs met goudstukken voor den dag en hield die Peer voor de oogen.
"Een beter plan?" vroeg Heer Otto nieuwsgierig. "Ja, Edele Heer, eigenlijk heb ik wel twee plannen. Het is nu maar de vraag, welk daarvan de meeste kans van slagen aanbiedt." "Laat hooren, Fulco. Ik vrees, dat ze beide wel mislukken zullen, maar in elk geval kunnen we dan toch het beste uitkiezen." "Dat zal de tijd leeren, Heer.
Doch Fulco bracht zijn zin niet ten einde, want op dit oogenblik doken uit het dichte kreupelhout plotseling een aantal donkere gedaanten op, die hun den doortocht beletten. 't Waren ruiters en voetknechten. "Halt!" hoorden zij eene barsche stem roepen, en het kostte hun niet de minste moeite, die te herkennen. 't Was de stem van Vianen. Tegelijkertijd werden hunne paarden bij de teugels gegrepen.
Ware de vraag op wat vriendelijker toon tot hem gericht, hij zou geen oogenblik geaarzeld hebben, dadelijk een stalknecht te ontbieden, hoewel het volstrekt zijn werk niet was, evenmin als dat van Fulco. Zij hadden alleen hun Heer te dienen. Maar aan een zoo onbeschoft bevel wilde hij niet voldoen. Fulco gaf ook niet veel blijken van bereidwilligheid om het bevel op te volgen.
Een oogenblik later hoorde Fulco de hoefslagen van een paard, dat zich verwijderde. "Waar is de schurk?" klonk nu de stem van Jonker Jan, die zich naar buiten spoedde. "U komt een oogenblik te laat, Jonker. Hij is er vandoor." "Dat is jammer! Ik had niet gemerkt, dat hij de deur uitgeslopen was, en zocht hem nog in de hut." "Hij heeft het ook lang niet dom overlegd.
Ieder luisterde met aandacht, en Peer begon weer te herademen, althans voor korten tijd, want het bleek hem spoedig, dat de inhoud van Fulco's lied niet geschikt was, om hem op zijn gemak te brengen. "Mijn lied heet: de Redding," sprak Fulco, en met eene schoone stem zong hij: De slotbrug daalt, de hoefslag klinkt!
Heb je zulk eene hevige kiespijn?" vroeg hij op meewarigen toon aan den cipier. "Verschrikkelijk!" kreunde de dikke sleutelbewaarder. "Je zoudt eigenlijk van mijn onfeilbaar middel gebruik moeten maken, goede vriend," zeide hij. "Probatum est!" "Heb-je dan een goed middel tegen kiespijn?" vroeg de cipier verheugd. "Een goed middel?" vroeg Fulco. "Neen, man, een best, onfeilbaar middel.
Fulco nam ze bij den teugel en leidde hen naar de beek, waar zij dadelijk hun dorst gingen lesschen. Daarna bond hij ze aan lage boomtakken vast, zoodat zij zich aan het welige gras te goed konden doen, en nam toen plaats bij de edellieden. Die waren al ijverig bezig, zich aan den meegenomen mondvoorraad te vergasten. De vermoeiende rit had hun honger bezorgd.
Ja, zijne ademhaling werd meer en meer hoorbaar en ging eindelijk over in een luid gesnork. Fulco wachtte nog wel een half uur, en bemerkte tot zijne groote vreugde, dat Coenraad rustig bleef doorslapen. "Nu of nooit!" mompelde hij zacht. "De sleutels heeft hij bij zich op bed genomen, als ik goed gezien heb.
Op die afgezette weide zullen de edele ridders dien dag hunne krachten met elkander meten, want daar zal, ter eere van het bruidspaar, een steekspel worden gehouden. Heerlijk vooruitzicht voor de ridders en edelvrouwen, die zich vol blijde verwachting van de vensters af keeren, om zich voor de feestelijkheid te kleeden. Op de binnenplaats vinden wij onzen ouden bekende, Fulco, terug.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek