Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Frans! dank!" klinkt het weder, en ofschoon Frans er niet is, zoo spreekt Geertje niet, want ze heeft moeite een luid snikken te weerhouden, maar ze vat de hand, die zich op het dekkleed roert, drukt die, voor haar zelve en voor haar zoon, en hoort een nog flauwer: "Bidden!
"Er is geen gevaar voor, Frans; ik zal ernstig veinzen, aan de zaak te gelooven; doch intusschen, onder een of ander voorwendsel, op den voorhof gaan om te ontdekken waar het nest is en hoe men er bij kan geraken.... Gij, Frans, zeg van dit alles niets aan wie het ook weze, zelfs niet aan uwe moeder; andere mis ik nog mijn doel.... Waarom glimlacht gij zoo bitter en schudt het hoofd?
"Hij had toch gelijk," zeide zij in zichzelf, "het is noodzakelijk, dat ik vertrek." Doch toen zij drie weken later op het dek van de stoomboot stond en naar den wal staarde, waar oom Frans met Helle aan de hand stond en de brug weldra ingetrokken zou worden, had zij al haar zelfbeheersching noodig om niet op het laatste oogenblik terug te springen.
En dat werd nog erger, toen de jongens hem met hunne stokken hard op den rug sloegen, en schreeuwden: "Huup bok, huup bok! Allo! koesssss!" De bok zette het verschrikt op een loopen, het dorp in. Hij holde voort, zoo hard hij kon. Van bokkendeftigheid was bij hem geen sprake meer, hij holde voort als een wild paard. "Koesssss! Koesssss!" schreeuwden Frans en Klaas hem na.
Intusschen meende Oostenrijk, dat zich bij den vrede van Lunéville zooveel van zijn invloed op het lot van Europa had zien ontnemen, in Frankrijks krijgstoerustingen tegen Engeland een geschikte gelegenheid te vinden om weder de tanden te laten zien. Reeds in Januari was de verhouding tusschen Napoleon en Frans II een korte poos zeer gespannen geweest.
't Kostte der goede moeder heel wat inspanning om haar Frans tot bedaren te brengen; want ach! zij wist niet dat er wel iets in die groote stad was, hetwelk den knaap als met krachtige banden binnen hare muren terughield; zij wist niet dat het kind van den man, die haar jongen in 't ongeluk bracht, hem dierbaar, zoo onuitsprekelijk dierbaar was.
Doch een oogenblik daarna schudde hij weer droevig het hoofd. "Neen, wij kennen elkaar te goed," zei hij. "Omdat we familie van elkaar zijn, denkt zij aan geen liefde. En als 't geen volmaakte liefde wezen kan, dan heb ik maar liever in 't geheel niets." Oom Frans had tot motto: "Eisch alles! Geef alles!"
De keel brandt mij schriklijk." "Zeg Vlaming," vroeg Leroux, "kunt gij Frans?" "Meer als mij lust," antwoordde Breydel in dezelfde spraak. "Wel dan, mits ik zie dat gij ongeduldig zijt en dorst hebt, bied ik u mijn hanaps aan. Drink! Ik wens dat het u wel bekome."
"Ik verbied het kind, dien naam tegenover u te gebruiken." Toen kwam Kaja tusschenbeiden. "Het kind begon mij na te praten en oom Frans te zeggen; die naam is mij zelf te lief geworden, dan dat ik voor mij er nu nog eenige verandering in zou kunnen brengen, doch ik vond het voor Helle beter, hem bij den naam te noemen, die hem van ganscher harte toekomt.
Op het oogenblik, dat zij hare laatste krachten in eene geweldige poging verspilde, en voelde, dat zij niet langer tegenstand kon bieden, kwam Frans, haar broeder, juist achter het kreupelbosch uit, en zag zijne zuster vechtende tegen iemand, die hem onbekend was. Het lichaam van Geeraart gaf hem toch seffens het raadselwoord van hetgeen er omging.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek